ZAVİYƏNİŞİN

is. [ ər. zaviyə və fars. …nişin]
1. köhn. din. Zaviyədə (2-ci mənada) oturub ibadətlə məşğul olan adam; münzəvi.
2. məc. Tənha yerdə oturub dışarı çıxmayan adam haqqında. O, lap zaviyənişin olub.
ZAVİYƏ
ZAVİYƏNİŞİNLİK

Digər lüğətlərdə