Yox səndə nişani-namü namus; Əfsus ki arsızsan, əfsus!
Əfsus, qocaldım, ağacım düşdü əlimdən; Səd heyif cavanlıq!
[2-ci cariyə:] Nazlı məlikəmiz Südabə, əfsus! Hər sevincə qarşı kədərli, məyus!
□ Əfsus etmək (eləmək) – təəssüflənmək, təəssüf etmək, heyifsilənmək.
Oldular ol şikardan məyus; Etdilər çox təəssüfü əfsus.
Əmioğlu, mən artıq əfsus eləyirəm ki, biz ölüb gedəcəyik…
Oğlanların məktəbdən çıxarılmalarına çox əfsus edirəm.