BÜKÜCÜ


1. sif. Bükən. Bükücü maşın.
2. is. Bir şeyi bükməklə məşğul olan işçi.
BÜKMƏK
BÜKÜK

Digər lüğətlərdə

амортизацио́нный плотово́д пристро́иться сбочить тре́петный ...бра́чие заче́м-то наста́вить рога неопали́мая купина сейсмографи́ческий уго́да послух салфет disassociate edit out eloquence flower girl Graecism life net matter-of-course nutmeg schmooze surprint two-bit подваливать