Sözün əsli aşgözdür. Elə ac sözü də aş kəlməsinin dəyişmiş formasıdır. Acgöz (aşgöz) yeməkdən doymayana, həmişə yem (aş) arxasına boylanana deyirlər. Az aşın duzu deyil, Nə tökərsən aşına..., Ayranaşı, qatıqaşı, aşpaz, aşxana kimi onlarla söz sübut edir ki, aş təkcə “plov” yox, ümumiyyətlə, “yem”, “xörək” demək olub. Qazan yerinə, aşac, yemək yerinə, aşlamaq işlədilməsi türk xalqlarında çox yayılıb.