QOCALMAQ

f.
1. Qoca olmaq, qocalıq yaşına dolmaq. O çox tez qocaldı.
– Cavanlar gəldi dünyayə, qocaldım, heyf, pir oldum. S.Ə.Şirvani.
Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən; Səd heyf, cavanlıq! M.Ə.Sabir.

2. məc. Köhnəlmək, gücdən düşmək, yıpranmaq.
Köhnə dünya qocalır, bu döyüşdə qartalır. R.Rza.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QOCALMAQ QOCALMAQ Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən (M.Ə.Sabir); BELİ BÜKÜLMƏK (fr.v.) Saqqal ağarıb, bel bükülüb, dinmə filani! Ovqatın olub təlx (M
  • QOCALMAQ köhnəlmək
  • QOCALMAQ yaşlaşmaq
QOCALMA
QOCALMIŞ

Digər lüğətlərdə

краснова́то подку́ры распла́вить слюня́вить шестопёр волоки́тчица выдува́ться заверте́ть нали́вка помпаду́р пастила румын beam-compass Catawba galactopoietic hetaerism Latinian lock-in picket ship plaything Ptolemaist scringe scuttle-cask бросовый порошковый