OTURMAQ – QALXMAQ Biri qalxıb, o birisi otururdu (Mir Cəlal)
OTURUŞLU – DURUŞLU Başıaçıq, sakit duruşlu, bahar geyimli rus, sanki onun üzünə gülürdü (Mir Cəlal); Sakit oturuşlu xanım bu gün gözümə qəmli görünürd
OYAQ – YATMIŞ İmir oyaq idi (M.Süleymanlı); Yatmış uşağı dəli edərsən
OYNAQ – SÜST Danışarkən nazik və oynaq qaşları onun çöhrəsini daha da cazibədar edirdi (S.Vəliyev); O bu gün süst idi
OYNAQLIQ – SÜSTLÜK Əmin ol ki, Özdəmiri səfil edən həm Afətdir, həm də onun oynaqlığıdır (H.Cavid); Süstlük onu qaradinməzləşdirmişdir (“Azərbaycan”)
ÖCƏŞKƏN – SAKİT Öcəşkən, dalaşqan uşaqdır (“Ulduz”); Sakit, ağıllı adama oxşayır (S.Qədirzadə)
ÖCƏŞMƏK – SAKİTLƏŞMƏK Bir ana şivəni, bir el qayğusu; Bir el şairinin təmiz duyğusu; Və onunla gedən bir öcəşmədir; Bir quru səhradan çıxan çeşmədir (
ÖGEY – DOĞMA Dedim ögey atadan ata olmaz bunlara (M.Eynullayeva); – Sən mənim doğma atamsan! (Ə.Vəliyev)
ÖGEYLİK – DOĞMALIQ Ögeylik bəllidir başdan, binadan;Qatı düşmənidir ilk məhəbbətin (M.Rahim); Məhərrəm çoxdan eşitmədiyi bu səsdə bir doğmalıq, bir nə
ÖLƏZİMƏK – DƏBƏRMƏK Artıq kənd ayağındakı cərgə tonqallar öləziməkdə idi (S.Qədirzadə); Sönən ocağı bir az dəbərtdi (M
ÖLMƏK – YAŞAMAQ Bizə yaşamaq da, ölmək də tanış; Bir az da başqa bir aləmdən danış! (S.Vurğun)
ÖLÜ – DİRİ Mən vaxtilə diri idim, indi isə bir ölü (C.Cabbarlı). ÖLÜ – SAĞ Qurban sağdır, amma canı nasazdır (Ə
ÖLÜLÜK – DİRİLİK Min günün ölülüyündən, bir günün diriliyi yaxşıdır (Ata. sözü)
ÖLÜVAY – BACARIQLI Ölüvay oğlu, ölüvay, dur bir sən də hərəkətə gəl (“Azərbaycan”); Çox bacarıqlı qızdır (C
ÖLÜVAYLIQ – QIVRAQLIQ Sənin ölüvaylığın ucundan bu günə qalmışıq. Bir qıvraqlıq yoxdur (Mir Cəlal)
ÖMÜRLÜK – MÜVƏQQƏTİ Ömürlük bir eşqin yolçusuyuq biz! (S.Vurğun); Müvəqqəti çətinlikdir, dözmək lazımdır
ÖN – ARXA Qoy əssin önümüzdə yağılar yarpaq kimi (S.Rüstəm); Bu vaxt düşmən arxama keçib məni gördü (S
ÖRTMƏK – AÇMAQ Elə xırman yerlərini də çayır örtmüşdü (İ.Şıxlı); Anam açardı o kitabı, kədərlənəndə (R
ÖRTÜLÜ – AÇIQ Örtülü süfrənin bir eybi olar, açıq süfrənin min eybi (Ata. sözü)
ÖTƏRİ – DİQQƏTLƏ Qonşuluq üzündən, görəndə ötəri bir salam verərdim (Mir Cəlal); Qulam keçib diqqətlə ora baxdı (S
ÖTÜRMƏK – QARŞILAMAQ Bayramqabağı qonaqların bir qismini ötürürdülər, bəzilərini isə qarşılayırdılar
ÖZBAŞINA – RƏSMİ Hələlik Kür dolaşır özbaşına (S.Rüstəm); Rəsmi evlənmək çox asan işdir (M.İbrahimov)
ÖZBAŞINALIQ – RƏSMİLİK Qanunsuzluq, özbaşınalıq və vəhşiliklə barışa bilmirdi (S.Şamilov); Rəsmilik dairəsində istintaqa başladı (H
ÖZGƏ – DOĞMA Özgə uşağını saxlamaq bir xəta şeydir (S.S.Axundov); Öz doğma millətindən; Qoruyur özgələri (B
ÖZGƏLƏŞMƏK – DOĞMALAŞMAQ Gələndə qonaqsan, gedəndə qonaq; Nə tez özgələşdi bu ocaq sənə? (B.Vahabzadə); Üç yüz yad şairi doğmalaşdıran; Şerindən qüvvə
PAKLIQ – ÇİRKİNLİK Baxdım, baxdım, sifətində məlakə paklığı vardı (Çəmənzəminli); Gərək insan aynaya baxsın, görünüşü yaxşıdırsa, işi də görünüşü kimi
PARA – BÜTÜN Paraya dəymə, bütünü kəsmə, doğra doyunca ye (Ata. sözü)
PARÇA – BÜTÖV Qranit parçası, kütləsindən ayrılsa da, qranitdir. O, bütövdən qəlbidir (R.Rza)
PARILDAMAQ – SÖNMƏK Hər şeydən xəbərsiz olan Ay həmişəki kimi parıldayır, gecəyə bəzək verirdi (S.Vəliyev); Bu səhnə çox sürməyir, lampa sönür, pərdə
PAYLAMAQ – YIĞMAQ Xonçadakı saçaqlı konfetləri xışmalayıb qızlara payladı (İ.Şıxlı); Meyvələr ağırlaşır; Şirə yığır özünə (O
PƏRAKƏNDƏLİK – YIĞCAMLIQ Tətillər dağınıq gedir hələlik; İnqilab sevməyir pərakəndəlik (S.Vurğun); Yığcamlıq R
PƏRİŞAN – XOŞBƏXT Dünyanın pərişan bağında canan; Mən nəğməli bülbül, sən bir baharsan (R.Rza); Özünü xoşbəxt adamlar kimi aparırdı (S
PƏRİŞANLIQ – XOŞBƏXTLİK Həqiqi yoxsulluq və pərişanlıq görməzlər (M.Talıbov); Səndən, oğlum, yeganə xahişim budur: çalış ki, Könülün bu evdən apardığı
PƏSDƏN – UCADAN Pəsdən yox, ucadan oxumağı xoşlardı
PIRPIZ – SIĞALLI ...Pırpız qırmızımtıl saçları eynimdə dumanlandı (S.Qədirzadə); Saçları sığallı idi (Ə
PİNTİ – SƏLİQƏLİ Qış getsə, gəlsə yaz, pinti qız üzün yumaz (Ata. sözü); Axşam tarla düşərgəsinin səliqəli otağında briqada üzvləri hesabdarın üstü şü
PİS – YAXŞI Qoymayaq yaxşını pisləsin pislər (R.Rza)
PİSİKMƏK – ŞİRNİKMƏK Rüstəm kişi də məsələnin bu tərəfindən yapışıb onu pisikdirdi (M.İbrahimov); Elə həmin gündən başlayaraq pula şirnikib cibgirliyə
PİSLƏMƏK – XOŞLAMAQ Bilirəm, belə xoşlayırsan (R.Rza); Sövdələşməni pisləyirsən?! PİSLƏMƏK – TƏRİFLƏMƏK Ədhəmi bütün şəhər tərifləyəndə Səbrini pisləy
PİSLƏŞMƏK – YAXŞILAŞMAQ ...Xəstəxanada yatan arvadının əhvalı getdikcə pisləşirdi (S.Qədirzadə); Xəstənin yaxşılaşması, irəli gəlməsinin bir səbəbi də
PİSLİK – YAXŞILIQ Doğrudur, insan yaxşılıqdan razı, pislikdən narazı olur (M.Talıbov)
POZĞUN – NAMUSLU Həlimənin pozğun qadın olduğuna öz-özlüyündə yəqinlik hasil edən kapitan Rəsulov söhbəti davam etdirdi (C
POZUŞMAQ – DÜZƏLİŞMƏK İndi ki, belə oldu, mən bu işi pozacağam (S.S.Axundov); Mən dilim dolaşa-dolaşa söz verdim ki, Dilgüşa ilə tezliklə düzəlişərik
PROLOQ – EPİLOQ Proloq ədəbi əsərdə başlanğıc, giriş, epiloq isə ədəbi əsərin son hissəsidir
PULLU – KASIB Çünki onlar kasıb deyil, pulludur (A.Şaiq)
REAL – XƏYALİ R.Rza real həyati hadisələri qələmə alırdı. ...Körpəlikdə onun üçün yanmaq anlaşılmaz, lap xəyali bir şey imiş (M
RƏĞBƏT – KÜFR Əvvəl küfrü ilə qorxudurdu; İndi rəğbəti ilə qorxudur (R.Rza). RƏĞBƏT – NİFRƏT Aslan bütün komandir heyəti üzvləri ilə yaxından tanış ol
RƏHMDİL – ZALIM Ancaq bilirəm ki, siz rəhmdil bir adamsınız (C.Əmirov); Dünyada zindan və zalım qalmayacaqdır (M
RƏHMDİLLİK – ZALIMLIQ Rəhmdillik eləyirik, sonra da əzabını çəkirik (S.Vəliyev); Şahın zalımlığı hamıya aydın idi
RƏHMLİ – İNSAFSIZ Doğrudan da Rade rəhmli adam idi (S.Vəliyev); Ay insafsız, yəni sənin hərəkətə gələn vaxtın olmayacaq? (İ