(Hamamlı) şaxta. – Bü:n yaman pürsəx’di, malı buraxma çölə
pürtim-pürtim getməx’: (Qafan) bax pırtım-pırtım olmax. – Yorğan çürüyüb pürtim-pürtim gedir
(Şəki) ağciyər. – İnex’ kesmişdıx, pürtüsüni çıxardıv atdıx, heyləcə xarav olmuşdi
(Oğuz) toz. – Kepqamın üsdündəki pürtükləri çötkə ilə təmizlə
(Şəki) bax pürix’. – Hordan pürüx’ denniyə billıxmı?
(Ordubad) torlu (çarqat). – Atam mənə püsdmahi çərqət aldı
(Balakən) zibil
(Qazax, Mingəçevir) narın yağış. – Dört gündü püsəx’ başdıyıf
püsəmərg eləməg: (Salyan) 1. hirsləndirmək 2. dilxor eləmək. – Uşağlar səs salıb mə:i püsəmərg elədi
(Kürdəmir) narın yağmaq (yağışa aiddir). – Gənə yağış püsəngiləyir, hava çətin açılar
(Zəngilan) bax piskə. – Də:rmanın püsgünə; Çaxçaqqına, püsgünə, Sən köşdün getdün, oğul; Məni qoydun pis günə
(Biləsuvar) narın yağış
(Cəlilabad) çətinlik. – Əli püsinginən gedey
(Cəbrayıl) yan-yörəsi qopmuş aşıq. – Püsük yüngüldü deyin, ona saqqa deyəndə ilim-ilim itir
(Qazax) bax püsgüntü Püsüngü tökmək (Meğri) – narın yağış yağmaq. – Bəyəxdən püsüngü tökey
(Cəbrayıl) narın yağmaq (yağışa aiddir). – Yağış yavaş-yavaş püsüngülüyür
(Balakən) zir-zibil
(Qazax) zibil
(Qazax) bax püsüntü. – Püsürüntüynən zibil bir sözdü
(Qazax) xəkəndaz. – Püsürüntügötürənnən zibil atallar
(Culfa) bax pusus
püsyər olmax: (Gəncə, Qazax) səpələnmək. – Taxıl püsyər oluf (Qazax); – Bayramda arvad-uşax hamısı düzdərə püsyər olur (Gəncə)
I (Oğuz) yabanı bitki adı. – Püşün diş ağrısına xeyri var II (Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Qax, Qazax, Meğri, Şəmkir, Tovuz) bax puş
(Ağdam, Ağdaş, Balakən, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) şlüz (çayda, arxda, dəyirman novunun başında və s. lazım olduqca su buraxmaq üçün qapı)
(Hamamlı) qoyunu qayçı ilə qırxarkən zolaq əmələ gətirmək. – İsa qoynu yaxşı püşdəx’le:f
(Hamamlı) zolaqlı qırxılmış (qoyun). – Ə, püşdəx’li qoyun gözümə dəymir axı, görən, harya gedif!
(Qazax) qoyun qırxılarkən belində düzəldilən yun zolağı
(Qazax) xörək adı. – Püşdəmə mal ətinnən pişir
(Şəmkir, Tovuz) peyinləmək. – Yeri əkerix’, sonra da püşderix’ (Tovuz); – Bi:l yeri püşdədim, qartof yaxşı yəldi (Şəmkir)
püşgü tutmax: (Basarkeçər) güləşmək. – No:rıznan İsa püşgü tutuflar, No:ruz basıv onu
(Başkeçid, Qazax) bax pusqax II
(Ağbaba, Hamamlı) 1. ipək parça növü adı. – Püşü bəzəx’li parça olurdu: yaşıl, qırmızı, göy irəngdə olurdu 2
(Salyan) lobyanın göy qabığı. – A:z Lətifə, lobyanın püşülün tök inəgə
(Balakən) bax pitə (2-ci məna). – Şəhərdən qoca anam üçün isdədiyi pütəni aldım
(Balakən) bir baş yaylığı üçün lazım olan qədər material. – Şəhərdən qoca anam üçün bir pütəlik tənzif aldım
(Qazax Şəmkir) bütünlüklə, bütöv. – Mən çörə:i pütrəm yedim; – Otu pütrəm yığdıx haravıya (Qazax); – Pütrəm gəti, üsdünnən alma! (Şəmkir)
(Salyan) bax pütrəm. – Mənə bi dənə pütrüm kağaz verüz
pütüz eləməx’: (Cəbrayıl) yormaq, əldən salmaq
(Qazax) toplamaq
(Lənkəran, Masallı) zənbil toxumaq üçün istifadə edilən yabanı bitki adı. – Miri zəmbil püzəsi qırmağa gedib
(Cəbrayıl, Kürdəmir) barama təmizlənərkən quru yarpaq qarışıqlı çıxan zibil. – Püzgə heş nəyə gərək döyül, barama zibilidi (Kürdəmir); – Bu püzgəni bı
(Meğri) qif. – Nəft tökəndə ləmpiyə rahatını qoyeylər ləmpənin ağzına
(Meğri) üzərinə tənək budaqları atlanmaq üçün 2-3 metr hündürlükdə düzəldilən talvar
(Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Hamamlı, Qazax) bax iraqqı. – Gülnaz öydən raqqını gəti, əlimi yüəjəm (Qazax); – Raqqıyı ver, əlimi yu:m (Hamamlı)
(Qax) şəlalə
(Meğri) xış və ya kotanın torpaqda açdığı şırım
(Quba) sapa düzülmüş qax
rasgələ olmax: (Meğri) qarşılaşmaq, rastlaşmaq. – Tərbiznən bazarda rasgələ oldum
(Qax) nazik bağırsaq
(Bakı, Ordubad) hərdəmxəyal, sözünün üstündə durmayan, fikrini tez-tez dəyişən. – Bircə onu dindirmə, raybaray adamdı o; – Ada, sən nə raybaray adamsa