(Kürdəmir) bax tana II
(Füzuli, Şəmkir) mis qaynaq etmək üçün dəmirçilərin istifadə etdikləri kimyəvi maddə. – Misqaynağı qoyurux kürüyə, birəz də üstünə tənəkar tökürüx’ (F
(Meğri, Zəngilan) qamışdan toxunmuş tərəcə. – Pambığı tənəkənin üsdünə töküf qurudurux (Zəngilan); – Hərix’ yuxusinnən durincə qurdi tənəkə üsdə saxle
(Qarakilsə) nazik. – Bir tənəki kəndirinən çəpişi bağlamışam
(Naxçıvan) bax tənəbi
(Çənbərək) zəif, cansız. – Tənəzir adam firhal Göllüyə gedif gələmməz
(Çənbərək) zəifləmək. – Mühəmmət yaman tənəzzirriyif
I (Ordubad) 1. döngə 2. dalan. – Hüseyngil bı təngdə olur II (Bakı) dar III (Ordubad) bərəçinin bərəni sürdüyü zaman durduğu yer
(Cəbrayıl) qovurma suyu, ət suyu
(Zaqatala) bax dengi. – İki təngi üzüm yığıb satdım
(Qarakilsə) bax təngav. – Qavırmalıx eliyəndə təngov verərəm sa:
(Culfa) xörək duzu. – Tənikarı bişmişə tökərıx
I (Ordubad) alaçığın yan tərəflərini örtmək üçün qamışdan toxunmuş hasar. – Tənikəmiz də xarab olub II (Meğri) bax tənəkə
(Çənbərək) tələsik. – Təntələx’ işdədim deyin, orağ əlimi kəsdi
(Xaçmaz) yüngülxasiyyət
I (Ağcabədi, Zəngilan) tələsik. – Əhməd çox təntix’ danışır (Ağcabədi); – Təntiy iş görəndə həylə olar də (Zəngilan) II (Şəki, Şəmkir) tələskən, kəmhö
I (Şəki) tələsmək. – Təntimə, yavaş-yavaş töx’ II (Beyləqan, Qax, Şəki, Zəngilan) çaşmaq, özünü itirmək, nə edəcəyini bilməmək
I (Ağcabədi, Gədəbəy, Qazax, Tərtər, Şəmkir) bax təntimax II. – Mənnən o qədər söz soruşduηuz ki, axırda təntidim (Ağcabədi); – Bu sa:t mə:m özüm tənt
(Culfa) sələm. – Qalan buğdanı sa: verirəm tənzilə
(Zaqatala) hörmə çəpər
(Gədəbəy, Şuşa, Tovuz) hədə-qorxu ◊ Təpbəcə gəlməx’ (Gədəbəy, Şuşa, Tovuz) – hədə-qorxu gəlmək, hədələmək, qorxutmaq
I (Ucar) südünü qurutmaq. – Bir həfdədi inəyimiz təpip II (Kürdəmir) bellə şumlamaq, qazmaq. – Məhləni təpbişəm iki gündü III (Ağdam, Şuşa) məc
I (Bərdə) bax təbcəh II (Qarakilsə) tövlənin bacasını örtmək üçün bacaya tıxanan ot bağlaması
(Lənkəran) bel
(Cəlilabad) məc. 1. nişanə; 2. sərhəd ◊ Təpə qoymağ (Cəlilabad) – məc. nişanə qoymaq, mərz çəkmək, sərhəd qoymaq
(Şahbuz) bax təbçəy. – Təpəcəx’ lapatqanı yerə vurmaq üçündü
(Qarakilsə) gildən düzəldilmiş zibil qabı
(Şahbuz, Şərur) bax təpəran. – Hə:ti süpür, yığ təpəriyə, apar at küllüyə, gə
(Meğri) qəfildən, gözlənilmədən. – Təpətipbə gedip çıxdım arxaşda üsdərinə
(Ucar) təpikatan. – Atı atın yanına bağlıyarsan, yə qapağan olar, yə təpəyən
(Kürdəmir) belləmək, bellə şumlamaq. – Traxdır məhləni xarab eliyir deyin, özüm təpgəcliyirəm
(Kürdəmir) ağzına kimi dolu. – Bi parxal təpili-tıxılı pambuq vərdim
(Culfa) soxulmaq, hücum etmək. – Qorxdum kin, canavar təpilsin qoyuna
(Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Gədəbəy, Kürdəmir, Yevlax, Zəngilan) bir qədər qurumaq. – Bir-iki gün qal, yol-iriz təpiyənnən so:ra get (Ağdam); – Yer təpim
(Basarkeçər, Hamamlı) tabaq. – Təpiri gəti, taxılı həvsəliyim (Basarkeçər); – Təpiri qonşudan al gəti, taxılı daşdıyax
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) tez-tez yemək, acgözlüklə yemək. – Gənə nə təpişdirirsən orda (Ağdam); – Otdu möhkəm təpişdirdi, üsdünnən də beş istikan çay işdi
I (Ağdam, Bərdə, Göyçay, İmişli, Mingəçevir, Şuşa) xingal bişirmək üçün hazırlanan yarıçiy yuxa. – O təpitmələri doğra, su asmışam xəngəl pişirəx’ (Ağ
(Qusar) kətmən
I (Kürdəmir, Tərtər, Zəngilan) bax təpbək II. – Böyün bağ təpeyssı͂:z? (Zəngilan); – Məktəbin bağında xeyli yer təpdim (Kürdəmir); – Cijim baxçada yer
(Şəki) təpikləşmə. – Ədə, bu nə təppəkodu?
(Xaçmaz) həddindən artıq dolu, ağzına qədər dolu. – O, çuvalı samannan təppətox doldumuşdu
(Dərbənd) xonça. – Hamı partalı təpsilərə düzədig; – Hamı başına bir təpsi qoyub partal aparadig
I (Sabirabad) 1. pis 2. dolaşıq ◊ Tər gətirmək (Sabirabad) – 1. düz gəlməmək; 2. dolaşığa düşmək. – İşin deyəsən tər gətirib II (Ağdam) bax ter
tə:r eləmək: (Bakı, Salyan, Şəki) 1. küsmək 2. incimək. – Söz didıx, tə:r elədi getdi (Şəki); – Mən tə:r elədim, qonaxlığa getmədim (Salyan); – Gənə n
(Oğuz) halva növü
(Qax) ilıq su
(Lənkəran) göyərti, yumurta, yağ və sairədən hazırlanan xörək
(Quba) şkaf
(Dərbənd) bax teregdeşən. – Tərəgdeşən ala-bəzəg uladu
(Cəlilabad) rəhm