tüncar eləməx’: (Ağdam) biabır etmək, utandırmaq. – Boynun sınsın, a belo:ğul, gör bizi el içində nətə:r tüncar elədi; – Sən öl, səni el içində tüncar
(Meğri) ərə getmə vaxtı çatmış qız
I (Goranboy, Şuşa, Zəngilan) cavan qaramal, cöngə. – Tüncü ətinnən yaxşı kabab olur (Zəngilan); – Həsən kişi oğlunun toyu üçün bir tüncü saxlıyır (Gor
(Xudat) zəif, arıq (heyvan)
I (Çənbərək, Qazax, Mingəçevir, Ucar) 1. avam 2. anlamaz. – Bizdə indi tünəkə adam tapılmaz (Qazax); – Tünəkə adama iş tapşırmazlar (Ucar) II (Hamamlı
I (Borçalı) bax tünəkə I. – Tünəki adam danışığını bilməz II (Qarakilsə) nazik. – Əynində bir tünəki pəncəyi var
I (Hamamlı, Qarakilsə, Şuşa) saxsı su borusu. – Tüngün üstü açılıp, tay su isinmir (Qarakilsə); – Xan qızının suyu tüngünən gəlir şəhərə (Şuşa) II (İr
I (Şərur) bax tün I II (Kürdəmir) qısaboylu
(Kürdəmir, Quba) cavan. – Mən qucalmışam, süzün hindi tüngi vaxduzdu
(Şəmkir) pis vəziyyətə düşmək. – Sən yaman tüngürrüyüfsəη, gedəx’ toğlunu satax, sana paltar alax
(Bakı) bax tünəki II. – Xəmiri tünig yay; – So:uğdan qorxmırsan, belə tünig geyinmisən?
(Bakı) bax tünəki
(Barana) vurnuxmaq. – Yaralı canavar tü:nürdü, soxulmağa yer axtarırdı
(Qarakilsə) bax tüləməy. – Tülkü tükün tünnüyür
I (Qazax) bax tüng I. – Bu dəreyi qazanda su tünüsü tapıblar II (Borçalı, Çənbərək, Goranboy, Qazax) boran, tufan
(Gədəbəy) hiyləgər
I (Ağdam, Şəki) yoxsul, kasıb. – Bəkir çox tünükədi (Ağdam) II (Şəki) nəzəri cəlb etməyən, babat. – Qırmızısaqqal tünükə kişiydi Nəsif dayı; – Bi tünü
I (Çənbərək, Zaqatala) 1. çətinlik 2. təhlükə. – Çox türələrdən çıxdım qutardım (Zaqatala); – Şəmkir yamanca ötüşdü türədən bü:ynnəri (Çənbərək) II (Ş
(Göyçay) qısaboylu
(Şəmkir) həddindən çox isti
(Quba) xış. – Keşmişdə yeri türəznən əkərdüğ, hindi kutannan əkərüğ
(Quba) xışla şumlamaq. – Gidüb yerimizi türəzliyeğ
I (Qax, Oğuz, Yevlax) həyasız II (Qax, Oğuz, Yevlax) qaraçı
(Quba) qövsi-qüzeh. – Havada türkimun var
(Qax) çalma
I (Bərdə, Mingəçevir) 1. günün ən isti vaxtı 2. yayın ən isti günləri. – Bu türyanda işdəməy olmaz (Bərdə) II (Qazax) çayın sürətlə axan yeri
(Tovuz) bax türyan. – Bu türyəndə getmə, gözdə sərin tüşsün
(Zəngibasar) maaş, əməkhaqqı. – Mə:m tüşərimi ver, mən gedim
(Salyan) hirslənmək, əsəbiləşmək. – Əlikram elə ki tütdənir, başdıyır ağır sözzər deməyə
(Salyan) şiddətlə yağmaq, şiddətlənmək. – Keçən həfdə qar yamanca tütməli:rdi
(Şərur) yandırmaq. – Gala, tükümnən də verim sə:, dara düşəndə tütüzdür
(Qazax) yığmaq, toplamaq. – Onnan sonra buğdoyu ilanyalı bir yeri tüvəlerix’
(Biləsuvar, İmişli) dəstəksiz bıçaq; bıçaq tiyəsi. – Tüykə uşa:n əlin kəssi (İmişli); – Uşağlığda tüykəmiz olardı (Biləsuvar)
(Meğri) cəld, zirək
(Meğri) bax tüynex’. – Bı iyitdi, tüynəx’ kessə tez çatı
(Qazax, Şəmkir) vurnuxmaq. – Bazarda tüyünməx’ olmaz (Qazax); – Tüyünməx’dən yoruldu, əlinə bir şey keçmədi (Şəmkir)
(Gəncə) sandıq
uarda qalmağ: (Bakı) açıqda qalmaq
(Dərbənd) obaşdan, səhər tezdən. – Ubaş gələcəm
(Salyan) imkan; fürsət. – Sənin əlində ubur olsa, hamını qırıb-batırarsan
(Qax) get-gəl ◊ Ubursubura salmax – get-gələ salmaq. – Mən bilmiy, habı işi niye ubur-subura salıpsın
(Zaqatala) heyvanın fəqərə sütununun yanlarında olan ət
(Zəngilan) uşaq oyunu adı
(İmişli) bax ujulamax. – Sözi çox ucalamağ yaxşı dögi
(Ordubad) 1. məc. ujalmaq, vəzifəcə böyümək 2. inkişaf etmək. – Bacarığı var, bu ucalanacax
(Kürdəmir) bax ujulamax. – Sözü: kütahın de, ucarrama mö:lüm <mən ölüm>
(Bakı, İmişli) görə. – Sənün ucbatunnan mən də gedə bilmedim ulara (Bakı); – Sə:n ucbatınnan işdən qaldım (İmişli)
(Bakı) bax ucbat. – Mən sənün ucbetünnən bu günə qalmışam
(Şamaxı) bax ujulamax. – Nə uco:rriyirsan, əl çək də:
ucrah olmax: (Zaqatala) bax uyurcah olmax. – Yekə düynədə gidip una ucrah oldum