(Quba) qıvrım. – Bənzi papağlar burmağ uladu
(Ordubad) axtalamaq. – Dananı burallar, böyyəndə öküz olar
I (Oğuz) axtalanmış (qoyun). – Qapıda üç-dört dənə burmanc var, saxlamışam, qonağ-zad gələndə kəsəm II (Cəbrayıl) üzüm salxımlarını dərmək üçün qarğıd
I (Qarakilsə) bax burmanc I II (Bərdə, Qarakilsə) bax bırmac ◊ Burmaş götürməx’ (Bərdə) – çimdikləmək
(Şəmkir) qanmaz, anlamaz. – Ey, … a burnucırıx, sən nə özüηü ortalığa atırsaη?
(Qazax) lovğa. – Nəvi çox burnuyellidi
(Naxçıvan) bax birovuz. – Gülsüm xala burovuz tuman geyip toya gəlmişdi
(Gəncə) əldə toxunmuş ipək parça. – Büvümün bursadan köynəyi var
(Borçalı, Qazax, Tovuz) boran, çovğun. – Bursalax qalxdı, tez oluη, malı dama dolduruη (Borçalı); – Savax hava bursalax olajax (Qazax)
(Oğuz, Şəki) tumurcuqlamaq. – Yazda ağaşdar burşduyur (Oğuz); – Eşdəki halçə burşdi:tdi, büyün-savax çiçehlicaxdı (Şəki)
(Cəbrayıl, Gəncə, Zəngilan) qarın ağrısı. – Uşağın burusu var (Gəncə) ◊ Buruya düşməx’ (Cəbrayıl, Gəncə, Zəngilan) – ishala düşmək, qarın ağrısına düş
(Füzuli) axtalanmış. – Bu qoş buruxdu
(Yevlax) heyvan axtalayan adam. – Hüseyn yaxşı buruxçudu
(Çənbərək) yırtılmış corabın altına əlavə olaraq hörülüb tikilən hissə. – Corabımın altı düşmüşdü, burunçarığ ördüm tix’dim
(Ucar) yabanı bitki adı. – Burunqanadanı gamış yaxşı ye:ir
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Füzuli, Şuşa, Tərtər) yola verməmək, incitmək. – Gördüm məni burunnuyur, mənciyəz də çıxdım gəldim evimizə (Ağdam); – Nənəm b
I (Zəngilan) əyri. – Bu ağaşdan mil olmaz, çox burusuxdu II (Cəbrayıl, Zəngilan) tutqun (hava haqqında)
(Gəncə, Qarakilsə) ədavət, kin. – Bilmirəm, o gənə niyə mənnən buruz başdıyıf, mən ona nə qayırmışam ki? (Gəncə)
(Qarakilsə) acıqlıacıqlı, kinli-kinli. – Buruz-buruz baxır
(Gəncə) yola getməmək, yola verməmək. – Öyü anam gündə məni buruzduyur
(Qazax) kinli-kinli baxmaq, düşmən kimi baxmaq ◊ Buruz gəzməx’ (Qazax) – kin bəsləmək, ədavət bəsləmək
(Lerik, Masallı) astana. – Adam busağadan çıxsa, hər yerə gedə bilər (Lerik); – Busağamız tey dağılıb (Masallı)
(Tərtər) bu saat
(Quba) nəlbəki. – Hindi buşğab diyəduğ, qabağ ləmbəki diyərduğ
(Qax, Lerik) bax buşqax. – Neyniy sağa, bi buşxağa qısılıp uturuy (Qax); – Buşxağın zibilini təmizdə (Lerik)
(Ağdam, Şuşa) evin bucağı. – Oturuf qalıf evin buşqağında (Ağdam); – Qalmışam onun-munun buşqağında (Şuşa)
(Cəbrayıl, Naxçıvan, Ordubad) mişar
(Cəbrayıl, Çənbərək) daldalanmaq, sığınmaq. – Yavaş qarı Usuvaja butalanıf (Çənbərək); – Bir xaraba dəyirmanın sərənovunun altda butalanır (Cəbrayıl)
(Gəncə, Şəmkir) budur
(Balakən) bax buba. – Buvam məni işə buyurub; – Axşamkı iclasda buvam da olub
(Quba) bax bayazzığ. – Bizim kətdən bo yana yer var ha, qabağ buyazduğ idi
(Kürdəmir, Qazax, Sabirabad) bu dəfə. – Buyğur da gedin, bir harava gətirin, getməzsiniz ta: <daha> (Qazax)
(Masallı) bu dəfə. – Qadoyu alım, buyxursu məni bağışda
(Oğuz) arabanın təkərinin çıxmaması üçün oxa keçirilən dəmir hissə. – Buylu düşüf itif, indijə təkər çıxajax
(Borçalı, Qazax, Tərtər) kuryer, idarə xidmətçisi. – Yusif buyruxçudu (Borçalı); – Həsən idarədə buyruxçudu (Qazax); – Buyruxçu idarada işdiyir (Tərtə
(Şəki) verilən tapşırıqları yerinə yetirən köməkçi. – Bu mə:m buyruxqulumdu; – Öydə bi buyruxqulum yoxdu
(Şəmkir) bax buyruxqul. – Buyruxqulu biz sözəbaxan, hər işə gedən adama de:rix’
I (Bakı, Şamaxı) soyuqdan donmaq, üşümək II (Çənbərək) boylanmaq, boylanaraq ətrafa baxmaq. – Axşam Hajı aralıxda buyruxurdu, də:η səni axdarırdı
(Şamaxı) xüsusi sifarişlə. – Özümə buyurtma çəkmə tikdirirəm
(Bakı) palaz növü
(Xaçmaz) danadişi
(Oğuz) alma növü. – Buzoyburnu həblə iri, uzunsünnü olur
(Qazax, Tovuz) buzov otaran. – Bala Usuf qolxozun buzoyçusudu (Tovuz)
I (Qazax) inəyin balalığı. – Buzoyluğun cırılsın belə inəx’ II (Qazax) bax bızavlıx. – O otdan birəz apar buzoyluğa tök; – Buzoyluğu təmiz saxla
(Ordubad) quş adı
(Cəbrayıl) büzüşmək
(Kəlbəcər) sap. – Tükənnən bir bükrə al
(İmişli) səliqəsiz bükmək. – Büktəle:f atırsaη orıya, adamda salğa da yaxşı şeydi
(Hamamlı) itiləmək. – Kərəntinin ağzını bülətdə, ta: kəsmir
(Hamamlı) ağ çiçəkləri olan yabanı dərman bitkisi. – Xırda heyvanın ə:ğına qurt tüşəndə bülöylüdən əzif üsdə qoyullar; – Bülöylüyü dağlardan yığıf gət