(Salyan) şanapipik. – Bıbış gəlib
(Biləsuvar, Qazax) mişar. – Bıçqının dişdəri köhnəldi (Biləsuvar)
I (Salyan) yandırmaq üçün kəsilmiş ağac budaqları. – Bıdamadan yarmaca yaxşı yanır II (Cəbrayıl) iri, böyük
(Cəbrayıl) iri-iri, böyük-böyük. – Elə qarğıdalı bitdi ki, bıdama- bıdama
(Cəbrayıl, Füzuli) məc. döymək, vurmaq əzişdirmək. – Ə, bı kəli az bıda, yazıxdı (Füzuli)
(Cəlilabad) bax bıdamax. – Əvə gələndə səni bıdıyəcəm
(Yardımlı) sındırmaq. – Mallar şivləri bıdarreyıb
(İrəvan) ağacın əlçatmaz yerlərində qalmış son meyvələri dərmək. – Əyə, İbaş, gəl Hacıbəyin bağınnan alma bıdıxlıyax
(Kürdəmir) budur. – Bıdıynan, gəlir dayna
(Bakı) meynənin cavan zoğlarından çıxan nazik tellər
(Çənbərək) qaynatmaq, bişirmək. – Bir az qartop bığıldadax yə:x’
(Füzuli, Salyan) üçyaşar erkək dəvə. – Üş ildən keçəndə bığır olur
(Şamaxı, Zərdab) bu dəfə. – Atam balası, bı:ğır gedəndə bizim uşaxları da özünnən apar; – Nədənsə, bı:ğır bizi yada salmadın (Zərdab); – Bı:ğır ko:deg
(Füzuli) yavaş-yavaş. – Qazanda su bığır-bığır qaynıyır
(Kürdəmir) balqabaqdan bişirilən xörək adı
(Qazax) yemək. – Həsən o ki var bığladı
(Sabirabad) paltarasan, asılqan. – Pencəyi bıxcadan as
I (Gəncə) ana (uşaq leksikonunda). – Ay bıjı, mq: bir az saqqız al II (Borçalı, Qazax) bacı, bacıcığaz
(Şərur) bu tərəf
(Kürdəmir) bu qədər. – Mənə bıqqada əpbək vər
(Zəngilan) qarışmaq, tutulmaq (hava haqqında) – Hava bılancıdır, də:sən yağış yağacax
(Borçalı) ördək balası
(Şamaxı) sərab, ilğım
(Qazax) körpə buzov
(Ağsu, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) gilə-gilə, damcı-damcı. – Anası öləndə qız gözlərinnən bıldır-bıldır yaş tökirdi (Ağsu); – Elə ağler kın, g
(Kürdəmir, Salyan) ördək balası. – Bırda yeddi bılı var (Kürdəmir)
(Ağbaba, Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Çənbərək, Daşkəsən, Gədəbəy, Goranboy, Hamamlı, Xanlar, Kəlbəcər, Qarakilsə, Qazax, Laçın, Tovuz, Zərdab) inəyin yeni
(Şamaxı) tumurcuqlanmaq. – Noruzdan sora ağajdar bırcdaşır
(Lənkəran) bax birovuz
(İmişli, Kürdəmir) qarın ağrısı, sancı
bırnı durmağ: (Kürdəmir) bərk tərləmək nəticəsində çər xəstəliyinə tutulmaq, çərləmək. – Baytara göstərin, atın bırnı durup
(Kürdəmir) yola verməmək, incitmək. – Qaynana həməşə gəlini bırınnıyır
(Kürdəmir) tir. – Məytəbə buraxılan bırızdarı vaxdında alseydux, iramontumuz çoxdan qutarmışdı
(Kürdəmir) yarma. – Bığdanı bırqıt eleyib cücələrə verirük
(Zəngilan) burulub qurudulmuş ot. – Bırmıyı işdətməx’ irahat olur
(İmişli) çimdik ◊ Bırmac götürmək (İmişli) – çimdikləmək, buraraq çimdikləmək. – Sənnən bi bırmac götürərəm canun çıxar
(Borçalı, Xanlar) kobud, zırrama
(Borçalı, Xanlar) kobudluq, zırramalıq. – Ə, bırzılığıηı get meşədə elə (Borçalı)
(Yardımlı) qapının ağzı. – Bısağada görüşməzdər
(Bakı) bax bisamat. – Bısamat gələrəm
(Cəbrayıl) bax bıçqı
(Biləsuvar) budur, budur ha. – Töyüğun yumurtası bıtxa
(Kürdəmir, Şamaxı) donmaq. – So:ğdan az qala bıymışdım (Şamaxı)
(Zəngilan) yabanı dərman bitkisi adı. – Bızavçıyı çıxma yarıya qoyarıx
(Zəngilan) buzov saxlanılan yer. – Nüsrət bızavları bızavlığa saldı
(Kürdəmir) bax bızavlıx. – Bızo:luğu qurı saxlamağ lazımdı
(İmişli) şanapipik, hop-hop. – Bibbo bəzəkli quşdı, kəkilli quşdı
(Kürdəmir) bir az, bir dəfə (“qaynamaq” feli ilə işlənir) – Su bibığım qaynasın, düyünü tök
(Salyan) bax bibığım. – Ət bibırım qaynıyıb
(Gədəbəy) əmi və ya dayıarvadı