(Salyan) gəmilərin duracaq yeri. – İsa kişi bəriyahda işdiyirdi; – Bırda daşdı bəriyah vardı
(Ağdam, Bakı, Qazax, Ordubad) xəsis. – Xalam bir bərkdi ki, gəl görəsən (Ağdam); – Muradxan bərk adamdı (Qazax)
(Çənbərək) qurtarmaq. – Qalxoz qoynu qırtdı bərkətdədi, boylum bağa köçüdü
(Cənubi Azərbaycan, Şəmkir) quraqlıq nəticəsində bərkimiş torpaq ◊ Bərkiy olmax (Şəmkir) – quraqlıq və ya tapdalanmaq nəticəsində bərkimək
(Tovuz) tez-tez yerimək, sürətlə yerimək. – Mən bərkiyiv öyə çatdım
(Zəngilan) yetişmək. – Meyvə yeməli olanda də:rıx ki, bə:rif
bərrax tüşməx’: (Oğuz) didərgin düşmək
(Karvansaray) tənbəl. – Ə, Qulam kişinin oğlu laf bərrədayın biridi
(Ordubad) on dərzdən ibarət taya. – On dərzə bir bərt deyırıx
(Çənbərək) yara. – Oycumun içi bərtix’di deyin heş şey tutəmmirəm
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Qazax) yunan. – Bir bərzan gəlseydi, bağımızı bellərdi (Borçalı); – O vaxt bura bir bərzan gəlmişdi, pəhdivanıdı o (Gədəb
(Ordubad) igid. – Ağasəf bərzəbənd adamdı
(Qazax) bəslənmiş heyvan
(Salyan) meyit yuyulan yer. – Söynün meyitini bəsdənə apardılar
(Ağdam, Şəki, Şəmkir) 1. çəkişmək, höcətləşmək (Şəmkir). – Birbiriηizinən bəsdəşməx’dən əl çəkin, xeyir götürməzsiηiz 2
(Lənkəran) kiçik gil qab. – Bazardan bir bəsdi yağ aldım
(Cəbrayıl) biabır, abırsız ◊ Bəsrət eləməx’ (Cəbrayıl) – biabır etmək, hörmətsiz etmək. – Səni bəsrət elərəm
(Şamaxı) bax bəsdi
(Salyan) səbirsiz. – Nə bəssülkət uşağsan?!
(Oğuz) tez, cəld
bəşir eləməx’: (Meğri) istehsal etmək, emal etmək, becərmək. – Qulxızın südin bu kətdə bicə Pirim qızı Şapi yəxşi bəşir elər, u səlqalıdı
(Gədəbəy, Şəmkir) bax bənd I. – Dilimin üsdən bət çıxer de:inə, içəmmərəm isdi-isdi çayı (Şəmkir) ◊ Bət tüşməx’ (Gədəbəy) – dilin üstünə kiçik sızaq ç
(Qax) bax batdax. – Bətdağı yayməyin hara olsa!
(Ağdam, Bərdə, Gəncə, Laçın) 1. rədd etmək (Ağdam, Gəncə) 2. aldadıb satmaq (Ağdam, Gəncə, Laçın). – Amma qoyunu Əsgərin oğluna nə bətdədix’
(Meğri) qamət, görkəm, boy-buxun. – Temir bəti-burıtda hanı indi Eırnəzirdə adam?
(Lənkəran) qan almaq üçün həcəmət. – Başın ağrıyırsa, bətkeşnən sovrum
(Göyçay) əvvəllər, keçmişdə. – Bəyağınnan Qəməralı dəftərdə üç yüz öydi, hindi bilmirəm nə qədir qalıpdı
(Salyan) kampaniya şəkilli kişi toyu. – Bəybaşına az adam çağırıllar, özi də seçmə adamları
(Salyan) bəlkə. – Axşam bəyəvar süzə gəldim
(Ordubad) kömbə şəklində bişirilmiş çörək. – Bəyismat qalibdə pişir
(Salyan) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlün bəyməgizil oynıyağ
(Qazax) boylu-buxunlu, gözəl. – Əli bəynişan oğlandı
(Gəncə) lobya və qovurulmuş soğandan hazırlanan xörək
(Naxçıvan) bax bəyismat. – Biz bəysumat allux
(Ordubad) toyun sonunda bəyin iştirakı ilə oynanılan yallı
(Çənbərək, Gəncə, Qazax) vəzi. – Uşağın boğazında bəz var (Çənbərək); – Boğazımın vəzdəri ağrıyır (Gəncə)
(Çənbərək) vəziləri şişmək. – Uşağın boğazı bəzdənif, gərəx’ doxdura aparam
(Füzuli) nəsil, tayfa. – Eyvazdılar bəzəllidi, Məmmədi bəzəllidi, qahım də:illər
(Şəmkir) kətan toxumu
(Şəmkir) kətan toxumu. – Atam xeyli bəzərəx’ əx’mişdi
(Başkeçid, Borçalı) kətan yağı. – Bəzir gəti, haraveyi yağla (Borçalı)
(Zaqatala) dəvə karvanının başçısı
(Zəngilan) bilərzik, qolbaq. – Dədəsi uşağı qolundakı bəzmətdən tanıyır
(Salyan) şanapipik. – Bıbış gəlib
(Biləsuvar, Qazax) mişar. – Bıçqının dişdəri köhnəldi (Biləsuvar)
I (Salyan) yandırmaq üçün kəsilmiş ağac budaqları. – Bıdamadan yarmaca yaxşı yanır II (Cəbrayıl) iri, böyük
(Cəbrayıl) iri-iri, böyük-böyük. – Elə qarğıdalı bitdi ki, bıdama- bıdama
(Cəbrayıl, Füzuli) məc. döymək, vurmaq əzişdirmək. – Ə, bı kəli az bıda, yazıxdı (Füzuli)
(Cəlilabad) bax bıdamax. – Əvə gələndə səni bıdıyəcəm
(Yardımlı) sındırmaq. – Mallar şivləri bıdarreyıb