(Kürdəmir) hazırcavab. – Curcumuş öyladın utanğacı olmaz
I (Qəbələ) şəlalə II (Kəlbəcər) çöl quşu adı. – Curcur ağaşdarda yuvalıyır III (Qax) duru
(Beyləqan) duru. – Mənim xörəyim curcurama oldu
(Şəki) cəhd etmək. – Ha curtdadı ki, məni də apar, aparmadux
(Zəngilan) asta danışmaq. – Gecə sə:rəcən curtdaşıflar, heş yatmıyıflar
(Kürdəmir) xırda (meyvə). – Almanın curuxlarını seç, bazarda pula getmir
I (Oğuz) gavalı növü adı. – Curumbul yiməli döy II (Qax, Oğuz) 1. paltarsız, lüt. – Paltarı soyunub curumbul yatırsan (Oğuz) 2
(Oğuz) qabıqdan çıxarmaq, ləpələmək (qozu, fındığı). – Qozu curumbulla
(Qax) büzüşmüş. – Mən curumud armudu yimiyəm
(Gədəbəy) daş növü adı. – Bu qıraxdakı öylər curupnan tikilif
(Gədəbəy) bax curup. – O curufdan gətirə:η, bir örüx’ çəkə:η məhliyə
(Qax, Zaqatala) ensiz uzun ağac və ya əski. – Cuvaları saxla, lazım olar (Zaqatala)
(Gədəbəy, Qazax, Qubadlı) sıyıq. – Biz xörəyi cuyux pişirerəx’ (Gədəbəy)
(Çənbərək) qısaboylu. – Sıvaxçı Qurvan cübbərə adamdı
(Yevlax) cücü
(Ucar) xırdagöz. – Bu öy cücəgöz Əhmədin öyüdü
(Cəlilabad) bax cüjəgözü. – Bi cücəgözi köynəg aldım
(Tərtər) cücə çıxarmaq. – Tö:x cücəli:r
(Ağcabədi) bax cürcənə. – Cücənə:i yağışda ge:rdilər
(Oğuz) ağac həncamalı (qapı). – Cücüx’lü qapı indi to:lalarda var
(İmişli, Qax) bax cüjüx’ II. Qoyunu gərək otuη cücük vaxdı otarasan (İmişli)
(Balakən) sacda bişirilən çörək adı
(Zaqatala) ilmək, düyün
(Şəki) bax coğal
(Cəlilabad) göbələyin gövdəsi
(Qazax) sağlam. – Alı kişi cühərri adamdı
(Ağdaş, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan, Zərdab) bax cü:r. – Cühürdə çoxlu ağac var (Ağdaş); – Gəmilər cühürə çəkilib (Zərdab); – Öli balığ
(Ağcabədi) parça adı. – Qızım cüjəgözü çiti xoşduyur
(Tovuz) hanada ipləri tənzimləyən ağac. – Cüjü xanado:lor
I (Goranboy) yabanı bitki adı II (Ağdaş, Gəncə, Goranboy, Qazax) körpə xiyar. – Mə: böyüx’ soğan ver, cüjüyü issəmirəm (Ağdaş); – Bu xiyar laf cüjüx’d
(Goranboy) tağda körpə, xırda xiyar əmələ gəlmək
(Meğri) özündən çıxmaq. – Ə:, Qurban, nə cülbələnirsən?!
(Füzuli) sinə. – Onun cüləbədəni söznən doludu
(Oğuz) bax cələb. – Burda cüləf adam yoxdu
(Cəbrayıl, Xanlar) bax cülyə. – Mal-qara cülgədən su içer (Xanlar); – Çovan əlini cülgədə yudu (Cəbrayıl)
(Ağcabədi, Bərdə, Tərtər) qayğıkeş. – Cülməqayğı arvadına deyir ki, xörəx’ pişir yeəx’, sıfrada xörək’ ha:zır olan vaxdı bir nəfər gəlir, cülməqayğıya
I (Bakı) pinti II (Çənbərək, Goranboy, Qarakilsə) bax curumbul II. – İndi bu kətdə bir cülümbür adam tapbağ olmaz (Gədəbəy)
(Şəki) böyümək, boya-başa çatmaq. – Mən cülvələnnən so:ra kəl almışux, kəl qoşmışux
(Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. gölməçə. – Malqara cülyədən su içər (Gədəbəy); – Cülyədə su duror, yağışdan sonra mal-qara ordan
(Lənkəran) nadinc. – Bu cümbəcüş beş gün bizdə qalsa, bizi incidər
(Gədəbəy) cəsarət. – Çovanın cümbütü varıydı
(Oğuz) hiylə. – Bunun işi tamam cümcümədi
(Meğri) bax cumculuğ
(Bakı) bic
(Bərdə) bax cülməqayğı
(Çənbərək) təkcə. – Çovan cümrü getdi
(Ağdam, Cəbrayıl, Füzuli, Zəngilan) baramaqurdunun ikinci yuxusu. – Baramaqurdunun ikinci yuxusuna cümsaz deyirix’ (Ağdam); – Cümsazdan durannan so:ra
(Bərdə, Kürdəmir) bax cümsaz. – Baramaqurdunun ikinci yuxusuna cümşaz di:rix’ (Bərdə)
cüncülü barmağ: (Ordubad) çeçələ barmaq. – Cüncülü barmağım ağrıyır
(Bakı) yeməli yabanı ot adı