(Şəki) yerlidibli, tamam, bütövlüklə
(Ağdam, Mingəçevir) bax köhlü-kömələx’li. – Abas ağacı köhlü-köməşdi dartıf çıxartdı; – Onnar köhlüköməşdi köçüf gedəjəx’lər (Ağdam)
(Salyan) nohur. – Su bəndi oyub, ortasında köhül açıb
(Basarkeçər) yeməli bitki adı. – Kö:ğun yuxarısı da yi:lir, kökü də
(Gədəbəy) bax köhləmax. – Köx’ləməx’ lazımdı ağacı
(Yevlax) mis kasa, mis piyalə. – Kö:jədə qatıx yi:llər
(Bakı, Xanlar, Qazax, Salyan) nəsil. – Olar bizim kökdəndi (Qazax) ◊ Kökünü qazmax (Gəncə) – nəslini kəsmək
(Gəncə) böyümək, dairəvi şəkildə böyümək (yaraya aiddir). – Üzündəki yara kökələnif
(Salyan) qırğı cinsindən quş. – Kökənəg ət yiyən quşdı
(Cəbrayıl) az, azacıq. – Dünən kökənəm yağış yağdı
I (Bolnisi, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Yevlax) kəfgir. – Kişi, bir kökür al gətir (Qazax) II kökür olmax: (Balakən, Borçalı, Hamaml
(Oğuz) beşiyə qoyulan ortası deşik döşək. – Kölbəndi uşağın beşiyinə qoyullar
(İmişli, Kəlbəcər) bax kola. – Keçinin bıynızsızına kölə deyillər (İmişli)
(Bakı, Salyan) kölgəlik. – Kölgələnəcəg də yoxdu ki, oturub dincələsən (Bakı)
(Gəncə, Mingəçevir) çox odlu, çox közlü. – Təndir kömbələnközdü (Gəncə)
(Qazax) sifəti kök və qırmızı. – Dadaş kömbəsurət kişidi
(Qax) köhnə ayaqqabı
(Gədəbəy) dilin arxası. – Dilimin köməncinnən yara çıxıf
(Basarkeçər) baca. – Tüsdü kömərədən çıxır
(Şəmkir) həvəsdən salmaq, soyutmaq. – Əlimi-ə:ğımı köməşidifsəη, qoyarsaηmı işdiyəm
(Şamaxı) kömür saxlanılan yer. – Kömürdannığdan kömür qurtarıb
(Kürdəmir, Salyan) 1. meyil, həvəs (Kürdəmir). – Bırda oturmağa köndim yoxdu 2. yön, istiqamət (Salyan)
(Şamaxı) kobud. – Həsən yaman köndalandi
I (Tovuz) tərs, tərsinə. – Səni göröm köçün köndələn sürülsün, a bala II (Füzuli, Masallı, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) 1
(Zaqatala) bitki adı
(Quba) bir il dincə qoyulmuş yer. – Xır yerini bir il dincə quyaduğ, sura əkəduğ, bu yərə kö:nəxiri diyəduğ
I (İmişli, Tərtər) daldalanacaq. – Orda könəlgə düzəldillər ki, so:ğ olmasın (Tərtər); – Yağış yağer, bir könəlgə tapax (İmişli) II (Bərdə, Şuşa, Tərt
(Saatlı) bax konaz. – O çox könəz adamdı
(Balakən) bax kənto. – Nə köntək adamsan
(Bakı, Quba, Salyan) kobud-kobud. – Ziyafət hərdən bir köntö:- köntö: danışadu (Quba)
(Tovuz, Salyan, Hamamlı) bax kənto. – Maηa nə köntöy baxırsaη, nə köntöy sözdər vurursaη (Tovuz); – Ə:, nə köntöy adamsan (Hamamlı)
(Bakı, Qazax, Tovuz) bax köntö:-köntö:. – A səni göröm köntölöy çıxasaη, bə maηa niyə elə köntöyköntöy baxırsaη (Tovuz); – Bösdü köntöyköntöy danışdun
(Basarkeçər, Qazax, Tovuz, Zaqatala) yumurta və ya südlə unun qarışığından bişirilmiş çörək. – Unnan murtdoyu yağda pişirerix’, olur köpbəcə (Tovuz);
(Qazax, Mingəçevir, Tovuz) üzünə yumurta yaxılmış çörək. – Büvüm yaxşı pişirer köpbəcəli əpbəyi (Qazax)
(Bakı, Salyan) sakitləşmək, susmaq. – Onı dingillədən pıldı, pılı əlinnən çıxannan so:ra köpdən düşəcəg (Salyan)
(Ağsu, Ucar) qocalmaq. – Kərim kişi, doğrudan da, köpəlip (Ucar)
(Meğri) köpmək. – Heyvan bicə sa:tda yedi köpəşidi
(Göyçay, Qarakilsə, Ucar) 1. bax kövəşiməx’ 2. göyərib qalxmaq (Qarakilsə, Ucar). – Ditdili əlimi dişdədi, əlim köpəşidi (Ucar); – Həmişə yaz gələndə
(Qax, Oğuz) dağ keçisi. – Köpgərin əti şirin olur (Oğuz)
(Salyan) çörək növü. – Köppə çörəg fətirdən qalın olur
(Salyan) kök, dolu. – Kamran köpsək bir kişiydi
(Salyan) şar. – Ata, mənə köpürdən alarsan
(Meğri) məc. öldürmək. – İti daşnan vırıp köpürtdüm
I (Gədəbəy, Zaqatala) küt, bacarıqsız II (Zaqatala) çarhovuzun qabağında su yığılmaq üçün düzəldilən kiçik yer
I (Bərdə, Borçalı, Gədəbəy, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir, Tovuz, Yevlax) bax qaramaz. – Cıyarın yananda körəməzə dəm veriηnən (Gədəbəy); – A qızım, bi
(Dərbənd) təndir. – Körigdə əppeg bişirədig
(Çənbərək) közü bir yerə yığmaq, ocağı qızışdırmaq. – Ojağı körsəliyim qardalı ütüm
(Yardımlı) sakitləşdirmək. – Üşəgi körsüt elə ağlamasun
(Sabirabad) kiçik kötük
(Quba) kösöv. – Kössəftiləri gütür