(Qazax) tikanlı ağac növü. – Nırnıcın meyvəsin dərməx’ mümkün dö:l
(Masallı) bax nıqqız
(İmişli) ara vermədən ağlamaq. – Bəsdi nırradın, baş-beynimiz getdi
(Yardımlı) nəsil. – Səni görüm nışırığın kəsilsin
(Meğri) ot yeyiləndən sonra qalan çör-çöp
(Salyan) bax nınığ. – Nıtığ Fərşil Salyana getdi
(Meğri) üzəri naxışlı <çörək>. – Nizğalı fətirdən bişirip tollamısan ura, bir tə:lif də eləmeysan
(Meğri) yayılan xəmirin üzərində naxış çəkmək. – Man nızqaleyram, san yap
(Mingəçevir) burnunda danışan, tın-tın
(Salyan) duzlanıb qurudulmuş <balıq>. – Nicar balığ plo:nan yiməli olir
(Borçalı) qulağın sırğa taxılan hissəsi. – Təniyi niçəyə taxdım
(Çənbərək) qarğış. – Nif töx’mə uşağa, az:
(Şəki) tumanın bağ keçirilən yeri (hissəsi). – Nifəyə bağ keçirərdux belə bağlamaxdan ötərin
(Çənbərək) qarğamaq. – Arvatdar Usuva niflədilər
I (Cəbrayıl) nəhəng. – Əhməd dayı, bırda bir nifrin gürzə yatıf II (Füzuli) çox, çoxlu. – İclasda nifrin adam vardı III (Qax) soyuq IV (Gədəbəy) eybəc
(Şamaxı) bədbəxtlik. – Səni nifusət basıb
(Dərbənd) ördək tutmaq üçün düzəldilmiş göl. – Niğələri kövlü açan dikabirdə açadı
(Zaqatala) tərəcə
(Quba) sözü uzadauzada danışmaq. – Danışanda niğniğlama
(Tabasaran) nehrə tıxacı
(Ordubad) məzənnə, nırx. – Bazara təzə nix qoyulub
(Qarakilsə) onbaşı. – Həsən bılların birin götürür, gedir nijdeh dalınca. – Nijdehin vaxtında mən onun borcunu verdim
(Astara, Quba, Lənkəran) ağac növlərindən birinin adı. – Nil ağacı quruyub (Quba)
(Tabasaran) bax minçava
(Astara, Bakı, İsmayıllı, Lənkəran, Salyan, Şamaxı) döşəkçə. – Oturmo:un, qoyın nimdar gətirim (Şamaxı); – A:z, Səknə xanım, nimdarı at ora, aton ossu
(İsmayıllı, Salyan, Şamaxı) bax nimdar. – Nimdəri gəti altıma qoyım (İsmayıllı)
(Quba) bax nimdar. – Qərdeşim uşağlarçun usdulların üsdünə nimdərçə quydi
(Lənkəran) iri duz
(Bakı) yarımçıq. – Senə min kərəm dimişəm ki, nimicmar iş görmə
(Təbriz) bax nimdar. – Təxtin üssində nimkət vardı
(Meğri) naməlum. – Əş, at almağın nimlidi, ya alecan?
(Kəlbəcər) quyruqsuz <toyuq, xoruz>. – Nimmə to:ux quyruxsuz olar
(Meğri) qayğanaq. – Popağı vurem yerə, gündə üş dəfə nimri ye:m
(Çənbərək) iştaha. – Yə:mmədim büyünkü ploydan, nəysə nimsim çəx’mədi dayna
(Cəlilabad) qadın şalvarı. – Bırda arvatdar da nimsağ geyir
(Mingəçevir) tamamilə, tamam. – Bu aşın nimşaran yağı yoxdu
(Naxçıvan, Ordubad, Şərur) hin. – Toyuxları ninə qat (Naxçıvan)
(Cəlilabad) yəhər
(Cəlilabad) bax nir. – Niri qoyginən atın belinə, minginən, getginən
(Quba) pendir növü adı. – Gidüb Qafardan bir girvənkə nisi gətirün
(Quba) çox yemək nəticəsində ağırlaşmaq, ağır-ağır nəfəs almaq. – Çox yemə, nislarsan
(Gədəbəy, Tovuz) şikəst. – Görüm səni nist olasan (Tovuz)
niş vurmax: (Gəncə) tənə vurmaq. – Niyə belə niş vurmağ isdədiyiηi mən yaxşı annıyıram
(Ordubad) bağı suvardıqdan sonra artıq qalan su. – Bu dəfə bağdan çoxlu nişdov çıxmışdı
(Ordubad) bağı suvararkən artıq suyun yığılıb qaldığı yer. – Nişdovlıxda bir ilan gördüm
(Yardımlı) bax neşqurd. – Axurun içindəki nişxordi at
(Bakı) ah, zar. – Sənün niyabetün öz təpəvə degsün
(Gədəbəy, Qazax) cecimin kənarlarında toxunan haşiyə. – Cejimin no:arını tix’dinizmi, oğul? (Gədəbəy)
(Cəlilabad) b ax navat. – Dəgirmanda dən çoxdu, bu gün nobat olmaz bizə
(Bakı) açıq çəhrayı. – A balam, nabati rəngdədü də, hələ qızçun yaxçıdu