(Lənkəran) üzü üstə ◊ Onba qalmağ – üzü üstə düşmək. – Əhməd onba qalub
(Lənkəran) bir şeyi ağzı aşağı qoymaq
(Yardımlı) o ki var. – Uşağı tutdu, onçiki döydü
(Ucar) o vaxt. – Ondakərəm sən balacaydın
(Ağdam) o. – Onəyi ma: ver görüm
(Çənbərək, Qax, Zaqatala) sağalmaq. – Niyə öydə oturursaη, sən ki oηalıfsan (Çənbərək)
(Balakən) avand. – İşin oηandı xoş gələr
(Başkeçid, Borçalı) parçanın üzü. – Paltarı oηant üzünə tihdirdim (Borçalı)
(Çənbərək) bax oηand
(Culfa) dik ◊ Onqa durmax – dik durmaq (aşıq haqqında). – Aşığım onqa durub
(Naxçıvan) donqar
(Şəki) qırıntı, ovuntu. – Çörəy o:ntağını yerə töhmə
(Qax) danışığını bilməyən, yersiz danışan; kobud
(Qax) kəf. – Qız, etin opunu götür
orabaş eləmax: (Balakən, Qax, Zaqatala) tütünün ucda qalmış son yarpaqlarını dərmək
(Qax) kor
(Şəki) bostanda və ya bağda qalmış məhsulu axırıncı dəfə tamam yığmaq. – Bosdanı oralamışdılar, heş nə tapbadıx
(Ordubad) gümüş pullu qadın baş bəzəyi, çələng. – Oraşın indi qoyulmaz, qəbaxda olardı
(Şamaxı) kömək ◊ Oraz eləmək – kömək etmək. – Bu gün sənə oraz eliyəcəm
(Göyçay) urva
(Oğuz) xəbərdar. – U yi:ntiyə orgəş döyl u adam
(Qax) yaddaşsız
(Salyan) çoxdanışan. – Vəli yaman ornac adamdı
(Şamaxı) böyük-böyük. – Nə ornac-ornac danışırsan?
(Qax) ucaboy, ucaboylu
(Dərbənd) döşəkçə. – Gətir ornini uturmağa
(Qax) çətinlik
(Salyan) bax ovursax. – O:rsağ süti daddı olar
(Xocavənd) bax ovursax
(Gəncə, Zəngibasar, Tovuz) belindən tutmaq (güləşmədə). – Ortalıyıf yerə vurdum (Gəncə)
(Zaqatala) saxsı qab
(Gəncə, İmişli) bax oyrux. – O:rux de:rix’ ağajın içindəki boş yerə (İmişli); – Çinarın o:ruğunda quş yua tikifdi (Gəncə)
(Təbriz) yaylağa köçərkən çobanların yaxın kəndlərdə qoyduqları zəif qoyunlar
(Dərbənd) döşəkçə
(Dərbənd) üzüm növü, qalın qabıqlı (üzüm)
(Qazax) motal. – Bu il yaylaxda iki os pendir qayırmışdıx
(Bərdə, Cəbrayıl, Kürdəmir, Şamaxı, Ucar) 1. tənbəl. – Osal arvadun öyi həməşə tör-tökünti olar (Şamaxı); – Su:ra osaldı, yap elə bil qızın döyranı dö
(Oğuz, Tovuz) 1. səhlənkarlıq 2. tənbəllik ◊ O:sallığ eləməx’ (Oğuz) – 1. səhlənkarlıq etmək; 2. tənbəllik etmək
(Kürdəmir, Şamaxı) qabiliyyətsiz, bacarıqsız. – Əhməd o:sanasız adamdı
(Cəbrayıl) unutmağa başlamaq
(Cəlilabad, Göyçay, İmişli, Oğuz) bax avsar. – Uşax dəvə:n o:sarın tutıb (Göyçay)
(Şamaxı) bax avsarramax. – Mən ağ nəri o:sarradım
(Qax) 1. ütülmüş odun 2. kösöv
(Gəncə, Şərur, Göyçay, Qazax, Şəmkir) aldadıb söz almaq, sirr açdırmaq. – Osmaxlatdım, nə olmuşduysa hamısını söylədi (Gəncə)
(Mingəçevir) təxminən
I (Dərbənd) 1. qorxaq 2. aciz II (Dərbənd) namussuz
(Quba, Salyan, Şamaxı) bax ovşala ◊ O:şala tutmağ (Quba) – gülablı şərbət hazırlamaq. – O:şalanı çığırtmaplo:n üssünnən içməg tayca da ləzzətti olır (
(Ağdam, Ağdaş, Göyçay, Salyan, Şəki) bax ovşala ◊ O:şara qayırmax (Ağdam) – gülablı şərbət düzəltmək
(Bakı) seyrəltmək (ağacı). – Ağajdari o:şarra
(Lənkəran) bax ovşala