(Mingəçevir, Oğuz) 1. birrəng, saya (parça və s.) (Mingəçevir, Oğuz). – Qabaxlar düzəldirdilər siyato:, bü:n de:r huna bir bəzəx’ də vur (Oğuz) 2
I (Qazax, Şəmkir) əliboş, yaraqsız. – Yola siyatoy getməy yaxşı döyü (Qazax); – Dalaşanda siyatoyudu əlim, yoxsa vuruf başın yarardım onun (Şəmkir); –
(Füzuli) ikitəkərli araba
(Cəlilabad) 4 kq
(Şahbuz) bax siəzi. – Dünən tükannan bir siyəzən un aldım
(Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir, Lənkəran, Masallı, Sabirabad, Salyan, Şamaxı) bax siəzi. – Siyəzilərə taxıl doldurduğ (İmişli); – O siyəzini buryə:tir;
siyidix’ vurmax: (Qarakilsə) soyuqdan titrəmək
(Qazax) 1. arıq 2. zəif ◊ Siyilcimə dömməx’ – çöpə dönmək. – Uşax elə xaraf oluf ki, illaf siyilcimə dönüf
(Bakı) sırtıqlaşmaq. – Lap siyinsiyib a:, nə di:rsən qulağna girmir
(Basarkeçər) bax sivirquyruğu. – Bö:ün birəz siyirquyruğu yığ, gedəx’ balıx tutmağa
(Göyçay) göy lobyadan hazırlanan xörək. – Bu gün biz siyirma bişirmişdig
(Mingəçevir) taxılbiçmə üsulu
(Çənbərək, Meğri) üşümək. – Qış gələndə siyideyix’, yay da gələndə qızeyix’ (Meğri); – İsmeil sırahaynnarı Qırasnınıη arasında siyidirdi, görən nejold
(Xaçmaz) az (suya aiddir)
I (Bakı, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) nəsil, övlad. – Cəmaləddinün iki uşağı vardı, ikisi də üldi, hindi so: dərdi çəkədü (Quba) II (Kürdəmir) çalınmış ot
(Gədəbəy) büsbütün, tamam, tamamilə. – Bu məhlə soadax daşdı
(Ağsu, Bakı, Göyçay, Kürdəmir, Qazıməmməd, Quba, Zərdab) bardaq. – So:çadan sərin su gət içim (Ağsu); – Ay qız, bir so:ça su gəti (Zərdab); – Keçmişdə
(Əli Bayramlı, Salyan) yumruq. – Böyrünnən elə bir sodu vurdum ki, ağzını bir dəfə aşdı
(Saatlı, Salyan) məc. vasvası. – Mə:m yoldaşım sofı adamdı (Salyan)
(Cəlilabad) səngər. – Davada bizi sofqada yuxi apareydi
(Salyan) vasvası. – Qoşımız yaman sofsofidi
(Ağcabədi, Borçalı) bax sofi. – Sofu adamnan yaşamax çox çətindi
(Basarkeçər, Tovuz) bax savajax. – Get soğacağı bağla də:rmanı işdədəx’ (Basarkeçər); – Də:rmani işlətməy üçün, yatırmağ üçün olan su qapısına soğacax
(Qazax) dəyirmana su buraxılan yer. – Taxtanı soğağıη ağzına qoy
(Bərdə, Borçalı, Çənbərək, Daşkəsən, Xanlar, Qazax, Tərtər, Tovuz) 1. xörək adı (soğan, yağ, su, kartof və quru çörəkdən hazırlanır) (Bərdə, Borçalı,
(Cəlilabad, Füzuli, Şamaxı) xörək adı
(Cəbrayıl, Gəncə) bax soğansu. – Soğansuyini mən çox səvirəm (Cəbrayıl)
I (Basarkeçər, Başkeçid, Borçalı, Qazax, Şəmkir) suyun qabağını kəsmək. – Də:rmanın suyunu taxtaynan soğdux (Basarkeçər); – Suyu soğdum (Borçalı); – D
(Basarkeçər, Borçalı) 1. kəsilmək. – Də:rmanın suyu soğuldu (Basarkeçər) 2. qurumaq (suya aiddir). – Mən səni bir el bilerəm, soğulmamış göl bilerəm (
(Basarkeçər) qorxutmaq, gözünün odunu almaq. – Nərddə onun gözünü soğultdum
I (Bakı) dalğa II (Zaqatala) çürüməkdə olan palıd ağacının üstündə bitən göbələk adı. – Soqanı alışdırıb gətir
(Şamaxı) meşədə öz-özünə yıxılmış yoğun ağac. – Qasım bir araba soqqa odun gətirdi
(Naxçıvan) şimal-qərb. – Soqqardan yel gəlir
(Şamaxı) çırçırpı. – Soqqulutmani ocağa qoy
(Zaqatala) arıq (at). – Nə soqqur atın var? ◊ Soqqurı çıxmağ (Bakı) – çox arıqlamaq, sümükləri görünmək
(Qax) göbələk
(Lənkəran) xırda, körpə balıq. – Çayda çox sol var
(Salyan) xırda, körpə balıq. – Bizim arx solbalasıynan dolıdı
(Bakı) mis vedrə
(Lənkəran) quş adı. – Soləkafti bırda çox oley
(Borçalı) dəfə. – Bir solğada əlli qoyun qırxırdı
(Kürdəmir) dəhrənin sapa keçirilən şiş hissəsi. – Solğuc güdək dəhrə sapında durmur
(Cəbrayıl) dəhrənin sapda möhkəm qalması üçün ona keçirilən dəmir halqa. – Dəhrənin solğuncu laxlıyır
(Zəngilan) bir azca qurumaq, suyu çəkilmək. – Qoy burmalar birəz solğuşdasın, so:ra süpürgələri bağla, yoxsa qırılar
I (Naxçıvan) araqarışdıran II (Naxçıvan) oğru
(Cəbrayıl) məsləhətləşmək
I (Zaqatala) araba təkərlərinin hissələrindən birinin adı II (Salyan) bax sol. – Soli bö:giyir, so:ra balığ olır
(Qazax) nəfəs; birbaşa. – Bu dağın başına bir soluğa çıxerdım, indi da qojalmışam ◊ Soluğ almax (Ağbaba) – nəfəs almaq, dincəlmək
(Gədəbəy) kobud, danışığını bilməyən. – Somaxı adamnan uzax gəz kin, dili səni çalmasın; – Çox somaxı gədədi, dindirəni peşman ele:r
(Qazax) çubuqdan toxunmuş xərək