(Lənkəran) tikə-tikə. – Səni zilbə-zilbə doğriyəcəm
I (Qazax, Yevlax) bax zelaf I. – Yaman ziləf uşaxdı, a:dı sözə baxmer (Qazax) II (Hamamlı) bax zelaf II
(Ağdam, Borçalı, Qazax) 1. palaz (Ağdam) 2. xalı (Ağdam, Borçalı, Qazax). – Zili yekədi, gəvə balajadı (Borçalı)
(Barana) zirvə. – Cəhəngir dağın laf zilləsinə çıxmışdı
(Barana) başıaşağı. – Elman körpüdən çaya zilləmə çüşdü
(Başkeçid) bağlanmaq
(Salyan) həyasız. – Zilona adam utammaz; – Gülbahar elə zilona adamdı ki, heç üzün görmə
(Çənbərək) bax zilviy. – Tükana gətdix’ləri parçadan aləmmədim zilvix’ də
(Kürdəmir, Laçın) bir parça, bir tikə. – Parçədən zilviy də qalmadı (Laçın)
I (Başkeçid, Borçalı) mal-qaranın altında olan palçıq. – Get, damın zimirini kürü (Borçalı) II (Kürdəmir) bərk, yetişməmiş
(Zəngilan) yarpağından boyaq üçün istifadə edilən ağac. – Zinc ağacının yarpağınnan ip bo:yullar
(Kürdəmir, Salyan) bax zing III. – Suyı az olan çayda zinci olar (Salyan)
(Bakı) əncir şirəsi ilə bişirilmiş halva
(Şamaxı) çətinlik, əziyyət. – Zeynəbin nəvəsi çox zindiqannığnan böyüyüb
I (Qarakilsə, Naxçıvan) sızılan, süzülən. – Sarab <sirab> zinə sudu ◊ Zinə gəlməx’ (Ordubad) – sızılmaq
I (Bakı, Kürdəmir, Qazax, Qusar, Mingəçevir, Sabirabad) qılça sümüyü II (Bakı, Salyan) üzüm salxımının bir hissəsi, balaca salxım
(Balakən) bax ziyarlanmax
(Tovuz) qədir, qiymət. – Canının zingəsini bil, a bala, çox işdəmə
(Bakı) üzüm salxımının bir hissəsi, balaca salxım
(Gəncə, Göyçay, Masallı, Mingəçevir, Ucar) üzüm salxımının bir hissəsi, üzərində bir neçə gilə olan hissə
I (Ağdam, Cəbrayıl, Kürdəmir, Meğri) bax zingilə II (Xanlar) dəstə. – Səlmi bajımnan bir zingirə ip almışam
(Meğri) bax zingilə. – Tami ikicə zingirtə üzim darıp (dərib)
(Bolnisi, Gədəbəy, Qazax, Tovuz, Şəmkir) qaranlıq. – Gejə ziηrix’də yol getməx’ çətin olor (Qazax); – Eşiy elə zıηriyidi kin, gormordü göz-gözü (Gədəb
(Şuşa) çox isti
I (Oğuz) çətinlik, ağır şərait II (Qax, Şəki, Zaqatala) zəlzələ. – Bi dəfə elə zinzilə oldu ki, irəfdən qavqacax töküldü (Şəki) III (Qax, Mingəçevir,
I (Ağcabədi, Ərdəbil, Naxçıvan, Ordubad, Tovuz, Şərur, Yardımlı) nəlbəki. – Zir istəkan altında olar (Şərur); – Çayı zirə tök soyusun (Naxçıvan); – İs
(Dərbənd) ayaqyolu. – Öyün arxasında zirab tix’
(Oğuz) qədim qadın paltarı
(Oğuz) bax zırcama. – Zircamı uzun olur, enni olur, arvatdar giyəndi
(Bolnisi) bax zirzələməx’
(Ağdaş, Basarkeçər, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Tovuz, Zəngilan) bax zirçix’. – Həsən yaman zirciy uşaxdı (Qazax); – Mə:m zirciy uşaxdan zəhləm gedir (Z
(Qazax) bax zirçix’lix’
(Qazax) şuluq, nadinc, sözəbaxmayan, zəhlətökən
(Tovuz) şuluqluq, nadinclik. – Səniη uşaxlarıη yaman zirçix’lix’ eliyir
zirdəss eləməg: (Cəlilabad) həbs etmək. –Allahyarı zirdəss elədilər
(Gəncə) bax zir I
(Bərdə, Naxçıvan) düyü unundan hazırlanmış quymaq
(Qazax, Tovuz) cəftə
(Qazax) cəftələmək. – Gejə toyluya salerıx, ağzını zirəzəlerix’
I (Qazax, Ordubad, Tovuz, Zəngilan) bax zir I. – Mən çayı ziriyə töküv içerəm (Qazax); – Gedə zirini sindidi (Zəngilan) II (Cəbrayıl) mis duzqabı
(Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Qazax) bax zirəzə
(Başkeçid, Bolnisi, Borçalı) bax zirəzələməx’. – Qapıyı zirzələ (Borçalı)
(Şərur) buz üzərində sürüşmək üçün düzəldilən yer. – Bı dix’dirdə bir ziv qayrıplar kin
(Mingəçevir) oyunda axırıncı
(Bakı, Lənkəran, Ordubad) paltar sərilən ip. – Bizim yerdə paltarı yuyub ziviyə sərəllər (Ordubab)
(Zəngibasar) tamamilə, büsbütün. – Ət zivird yağdı
(Şərur) sürüşkən
(Şərur) bax zivməx’
(Qarakilsə, Naxçıvan, Şahbuz) sürüşmək. – Maşın bı yağışdıxda gedə bilməz, zivəcəx’ (Şahbuz)
(Ağbaba) görkəm. – Onun ziyi düzələn döyü