is. Kəllə sümüyünün ön və orta hissəsi. Qiyas əmgəyindən peysərinə qədər qırxılmış … başını əlləri ilə tutdu
is. 1. Atanın qardaşı. Çünki Fərəc xan Bağır xanın əmisi oğlu və damadıdır, heç bir əmrdə onun rəyinə müxalifət etməz
is. Əminin arvadı
bax əmidostu
sif. 1. Əmən, soran. Əmici uşaq. 2. Xüsusi terminologiyada: sorucu, soran, xüsusi orqanları vasitəsilə içəriyə çəkən
is. 1. Əmiarvadı yerində işlənən ləqəb. [Şahbaz bəy:] Şərəfnisə, qadan alım, bilirsən ki, əmidostum bu gün nə tufan elədi? M
is. 1. Hörmət üçün əmi arvadına verilən ləqəb. 2. Əmioğlunun arvadının ləqəbi olan ad
sif. Çox əmilməkdən xarab olmuş, zədələnmiş
is. 1. Əminin qızı. Tamam da əmiqızının uşağını saxlayacaqdır. S.S.Axundov. // Əminin qızına müraciət
“Əmilmək”dən f.is
“Əmmək”dən məch
sif. [ər.] 1. Qorxusuz, xətərsiz, etibarlı, dinc, sakit. Əmin yol. Əmin yer. 2. Tamamilə xatircəm, arxayın, qane
is. Sakitlik, asayiş, bir yerdə qayda və nizamın hökm sürdüyü hal. Nədənsə sizin dəstəniz Təbrizə girdiyi gündən bəri əmin-amanlıq yarada bilmədi
sif. və zərf Sakitcə, rahatca, arxayınca. Bir dəqiqə çəkmədi ki, qara əjdaha ləhləyə-ləhləyə çaparaq, yüyürərək platforma qabağında əmin-arxayın dayan
is. Əminin oğlunun və ya qızının oğlu (qızı)
“Əminləşmək”dən f.is
f. 1. Qorxusuz (təhlükəsiz) hala gəlmək. Səngər dalına girib əminləşmək. // Asayiş düşmək, əmin-amanlıq düşmək
is. 1. Sakitlik, əmin-amanlıq, qorxusuzluq. 2. Xatircəmlik, arxayınlıq
sif. 1. Əminin oğlu. Qızlar şərti pozan əmioğlunu danladılarsa da, yenə gülüşməyə məcbur oldular. M.Hüseyn
sif. [ər.] 1. Bir tayfanın və ya ölkənin başçısı. Qəbilənin əmiri. – Şairin qəzəllərinə məftun olmuş Dərbənd əmiri onu bu xaraba kənddən öz sarayına d
top. [ər.] Əmirlər. Vəzir, vəkil, əmir-üməra nə qədər çox dedi, Şah Abbas az eşitdi. (Nağıl)
is. tar. bax miraxur
sif. 1. Əmirə mənsub, məxsus olan. 2. məc. Ən yaxşı, ən əla mənasında. Əmiri xörək. Əmiri paltar. ◊ Əmiri papaq köhn
is. 1. Əmir vəzifəsi. 2. Əmirin idarəsi altında olan yerlər, ölkə
is. [ər.] tar. Əmirlər əmiri (xəlifələr dövründə yüksək rütbə adı)
is. 1. Əmmək işi, əmmə prosesi. Quzuların əmişi. – Zəng çalınanda, əmişdən sonra ayrılan qoyun-quzu kimi uşaqlar böyüklərdən ayrıldılar
“Əmişdirilmək”dən f.is
məch. Əmizdirilmək, əmişə salınmaq (çoxları haqqında). Qoyun və quzular əmişdirildi, sonra qoyunlar sağılmağa başlandı
“Əmişdirmək”dən f.is
f. Quzuları analarını əmişməyə buraxmaq, əmizdirmək. Quzuları çobanlar əmişdirdilər. – Azərbaycanda və ümumiyyətlə, Zaqafqaziyada bir qayda olaraq cam
“Əmişmək”dən f.is
f. Kütləvi halda analarını əmmək. Quzular (buzovlar) əmişirlər
is. Əminin oğlu, ya qızı. O, bizimlə əmiuşağıdır
[əmi və fars. …zadə] köhn. 1. Bax əmiuşağı. O mənim əmizadəmdir. – [Pəricahan xanım:] Ah, harada qalmışsan, ey sevgili əmizadəm! S
“Əmizdirilmək”dən f.is
məch. Döşdən süd verilmək
“Əmizdirmək”dən f.is. Əmizdirmə zamanı
f. Döşdən süd vermək. Ana körpəsini əmizdirir. – Əvvəl əmizdirir öz körpəsini; Uşaq gülümsəyib kəsir səsini
“Əmizdirtmək”dən f.is
icb. 1. bax əmizdirmək. Uşağı əmizdirtdinmi? 2. Əmməsinə imkan vermək. İnəyi əmizdirtdi
“Əmizmək”dən f.is
bax əmizdirmək
is. [ər. “mülk” söz. cəmi] 1. Mülklər (torpaq, əkin yerləri, malikanə və s.). [Mirzə Kərim:] Dövlətlilərin mal, əmlakı keçir ümum camaat ixtiyarına
is. Yenicə ota düşən və eyni zamanda anasını əmən quzu, keçi. Əmliklər çəkdirəm şişə; Bir ağır yığnağım ola! “Koroğlu”
[ər.] 1. bax amma. Şeir bir zivərdir, əmma biz kimi naqislərə; Ol ki naqisdir, onu möhtaci-zivər qılmamış
is. [ər.] Bəzi Şərq ölkələrində: sarınmış uzun ağ parça, yaxud tirmə zolağından ibarət baş geyimi; sarğı; çalma
[ər. əmmamə və fars. …dar] bax əmmaməli. [Baş nazir:] Bu əmmamədarlar hamıdan bədtərdirlər. P.Makulu
1. sif. Başında əmmamə olan. Bunlar keçəndən sonra əmmaməli həşəratı nə eləyək? C.Məmmədquluzadə. Mənim əmmaməli yoldaşım birdən ucadan müsəlmanca səs
“Əmmək”dən f.is