Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ƏLAHƏZRƏT

    sif. və is. [ər.] köhn. Padşahların və onların arvadlarının titulu. [Atabəy:] Mənim özüm də əlahəzrəti ziyarət etməyi düşünürdüm

    Tam oxu »
  • ƏLAHİDDƏ

    [ər.] 1. sif. Ayrı, başqa. Əlahiddə məsələ. Əlahiddə şəkil. – [Hacı Qara] üç yüz qızıl sanayıb əlahiddə kisələrə qoyur, sonra gedir, tüfəng, tapançası

    Tam oxu »
  • ƏLAHİDDƏLƏŞMƏ

    “Əlahiddələşmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ƏLAHİDDƏLƏŞMƏK

    f. Bir şeydən ayrılaraq xüsusi şəklə düşmək, xüsusiləşmək

    Tam oxu »
  • ƏLAHİDDƏLİK

    is. Ayrılıq, xüsusilik

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏ

    is. [ər.] 1. Qarşılıqlı münasibət, bir-biri ilə bağlılıq. Sənaye ilə kənd təsərrüfatı arasında əlaqə

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏÇİ

    is. Qoşun hissələrində əlaqə xidməti görən əsgər və ya zabit

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏDAR

    sif. [ər. əlaqə və fars …dar] 1. Əlaqəsi, münasibəti, bağlılığı olan; bağlı. Dərs ilinin başlanması ilə əlaqədar tədbirlər

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏDARLIQ

    is. Bağlılıq, asılılıq; qarşılıqlı əlaqə

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLƏNDİRİLMƏ

    “Əlaqələndirilmək” dən f.is

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLƏNDİRİLMƏK

    məch. Bir-biri ilə sıx surətdə bağlanmaq, aralarında əlaqə, rabitə, münasibət, uyğunluq yaradılmaq, əlaqədar edilmək, uzlaşdırılmaq

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLƏNDİRMƏ

    “Əlaqələndirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLƏNDİRMƏK

    f. Əlaqədar etmək, bir-biri ilə bağlamaq, aralarında əlaqə, münasibət, rabitə, uyğunluq yaratmaq; uzlaşdırmaq; bir-biri ilə əlaqədar halda göstərmək

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLƏNMƏ

    “Əlaqələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLƏNMƏK

    f. Əlaqədar edilmək (olunmaq), uzlaşdırılmaq. Sözlər bir-biri ilə əlaqələnmirdi

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLİ

    sif. 1. Əlaqəsi olan, əlaqədar, bir-biri ilə bağlı, asılı. Əlaqəli məsələlər. 2. Asılı, bir-birindən asılı, bir-birinə tabe

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏLİLİK

    is. Bir-biri ilə sıx bağlılıq, bir-birindən asılılıq

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏSİZ

    sif. 1. Aralarında əlaqə, rabitə, asılılıq, bağlılıq, münasibət olmayan; rabitəsiz. 2. Maraq və əlaqə göstərməyən, əhəmiyyət verməyən, fikir verməyən;

    Tam oxu »
  • ƏLAQƏSİZLİK

    is. Arada əlaqə, rabitə, ünsiyyət, münasibət olmaması; maraqsızlıq. Əlaqəsizlik göstərmək (maraqlanmamaq, maraq göstərməmək)

    Tam oxu »
  • ƏLALIQ

    is. Əla şeyin hal və keyfiyyəti; çox yüksəklik. Görməmişsənmi mənim təbimin əlalığını; Çox mənim ilə keçib sübhilə şamın, Yusif! Aşıq Qədir

    Tam oxu »
  • ƏLALTDAN

    bax əlaltı 2-ci mənada. Əlaltından işləmək. Əlaltından xəbər vermək. – [Turac:] Demək, özünə əlaltından cehiz düzəltdirmisən? İ

    Tam oxu »
  • ƏLALTI

    1. sif. və is. Əl altında işləyən, köməkçi işləri görən, köməkçi. Əlaltı fəhlə. Usta əlaltısı. Bənna əlaltısı

    Tam oxu »
  • ƏLALTINCA

    bax əlalt(ın)dan. Sofulu Hacı İsmayıl Nəbinin gəldiyini eşidib əlaltınca pristava xəbər verdi. “Qaçaq Nəbi”

    Tam oxu »
  • ƏLALTINDAN

    bax əlaltı 2-ci mənada. Əlaltından işləmək. Əlaltından xəbər vermək. – [Turac:] Demək, özünə əlaltından cehiz düzəltdirmisən? İ

    Tam oxu »
  • ƏLAMAN

    [ər.] 1. Yardıma, imdada, köməyə çağırış bildirən nida. Əlaman, qurd inəyi dağıtdı! – Nə qəflətdir bu səndə, ey sitəmgər, cövrü zülmündən; Sərasər yer

    Tam oxu »
  • ƏLAMƏT

    is. [ər.] 1. Bir şeyin bilinməsinə, müəyyən edilməsinə vasitə olan nişanə; işarə. Xəstəliyin əlamətləri

    Tam oxu »
  • ƏLAMƏTDAR

    sif. [ər. əlamət və fars. …dar] Öz əhəmiyyətinə görə görkəmli, çox böyük əhəmiyyəti olan. Əlamətdar tarix

    Tam oxu »
  • ƏLAMƏTDARLIQ

    is. Əlamətdar olma, çox əhəmiyyətlilik. Hadisənin əlamətdarlığı

    Tam oxu »
  • ƏLAN

    zərf [ər.] 1. Bu an, indi, hala. Ürəfa məskəni olan Şirvan; Cühəla xabgahıdır əlan. M.Ə.Sabir. [Şeyx Hadi:] Mən də yoldaşlarımla bir yandan; Hində əzm

    Tam oxu »
  • ƏLAVƏ

    [ər.] 1. sif. Əsas şeyin üstünə artırılan; üstəlik. Əlavə xərc. Əlavə seans. Bu gün iki əlavə dərs oxuduq

    Tam oxu »
  • ƏLAVƏSİZ

    sif. Əlavəsi olmayan, əlavə verilməyən. Əlavəsiz məcmuə (qəzet)

    Tam oxu »
  • ƏLBAQİ

    sif. [ər.] Artıq qalan, qalıq. …Qalan əlbaqi paraların kimlərə paylandığı haqqında hesab verir. M.S.Ordubadi

    Tam oxu »
  • ƏLBƏƏL

    zərf 1. Əldən-ələ, birindənbirisinə. Kitab əlbəəl gəzdi. – Muradım, səninlə verəm əlbəəl; Bu gülşən içində gəzəm əlbəəl

    Tam oxu »
  • ƏLBƏSƏ

    is. [ər. “əlbisə” – “libas” söz. cəmi] köhn. Libas, paltar. Dərhal dimdik qalxdım. Əlbəsəmi geydim. A

    Tam oxu »
  • ƏLBƏSƏLİ

    sif. köhn. Əlbəsə geymiş, paltarlı, paltar geymiş. Gözəl əlbəsəli adam. – Önündən qələbəliyi yarıb keçən arabaları, isti əlbəsəli, şən çöhrəli insanla

    Tam oxu »
  • ƏLBƏSƏLİK

    sif. köhn. Əlbəsəyə yararlı, əlbəsə üçün olan; paltarlıq. Əlbəsəlik parça. – Onun içinə oğlan evi bir əlbəsəlik ipək parça, iki imperial və bunun əmsa

    Tam oxu »
  • ƏLBƏT

    [ər.] 1. bax əlbəttə. Əlbət gələcəkdir. Dünyaya gələn əlbət gedər. – Demək olmaz dirilər tək yatıb, əlbət duracaq; Ölülər yatmağıdır, yox buna payan,

    Tam oxu »
  • ƏLBƏTTƏ

    1. zərf Mütləq, hər halda. Əlbəttə gəlməlidir. Getmək əlbəttə lazımdır. – Bir belə adamın içində yəqin; Əlbəttə, bədnəzər var, oynamasın

    Tam oxu »
  • ƏLBƏYAXA

    1. is. Şiddətli dava, vuruşma; mübarizə. [Kərim] bilirdi ki, əlbəyaxa vaxtı dəmadəm yaxınlaşır. S.Rəhimov

    Tam oxu »
  • ƏLBİR

    1. zərf Bir-birinə kömək edərək; bərabər, birgə, birləşərək. Əlbir işləmək. – [Altunbay:] Elxan biləgənli, sən Solmazı sevir isən, özündə onu qoruyaca

    Tam oxu »
  • ƏLBİR-DİLBİR

    bax əlbir. [Nəcmi:] Bu vaxta kimi əlbir-dilbir, asayişlə yaşayan … bu dinc camaatın arasına nə üçün iğtişaş düşsün? Ə

    Tam oxu »
  • ƏLBOMBASI

    is. Əl ilə tullanılıb atılan bomba. Dəstə komandiri hər əsgərə 35 güllə və iki əlbombası payladı. Mir Cəlal

    Tam oxu »
  • ƏLBORCU

    is. Tez ödənilmək şərti ilə verilən, ya alınan azacıq borc pul, yaxud başqa şey. Əlborcu almaq. Mənə on manat əlborcu ver

    Tam oxu »
  • ƏLCƏ

    sif. Kiçik, azacıq, bir tikə, əl qədər. Əlcə çörək. Əlcə ət. – Anası bir əlcə əppəyə dönüb yoxa çıxıbdır

    Tam oxu »
  • ƏLCƏCİK

    sif. Lap balaca, balaca əl boyda (adətən “bir” sözü ilə). Yun şalına bürünmüş bir əlcəcik çöhrəsində Ağcanın gözləri parlayıb yanırdı

    Tam oxu »
  • ƏLCƏK

    is. Əli soyuqdan və s.-dən qorumaq üçün barmaqlı, ya barmaqsız əl geyimi. Uzun əlcək. Əlcək toxumaq. Meşin əlcək

    Tam oxu »
  • ƏLCƏKTİKƏN

    is. Parçadan əlcək tikən, yaxud yundan, iplikdən əlcək toxuyan usta

    Tam oxu »
  • ƏLCƏKTOXUYAN

    is. Parçadan əlcək tikən, yaxud yundan, iplikdən əlcək toxuyan usta

    Tam oxu »
  • ƏLÇATAN

    sif. 1. Hündür olmayan, əl çata bilən, alçaq. Əlçatan divar. Əlçatan rəf. 2. Uzaq olmayan, yaxın. Əlçatan yer

    Tam oxu »
  • ƏLÇATMAZ

    sif. 1. Hündür, uca, yüksək. Əlçatmaz minarə. Əlçatmaz hasar. // məc. Yetişmək, nail olmaq, əldə etmək mümkün olmayan

    Tam oxu »