“Buraxılmaq”dan f.is
“Buraxmaq”dan məch. (2, 4, 16, 18, 19, 27 və 28-ci mənalardan başqa)
“Buraxmaq”dan f.is
f. 1. Əlini açaraq əlindəki, yaxud əli və s. ilə tutduğu şeyin çıxmasına, düşməsinə, getməsinə imkan vermək, daha tutub saxlamamaq
sif. Bu yer əhalisindən olan, bu yerli. O, buralı deyil. Bu kişi buralıdır
zərf (bəzən əvəzlik mənasında işlənir). Bu yerə, bu tərəfə. Buraya gəl. Şeyləri buraya gətir. Mən bir də buraya gələn deyiləm
is. Çox yoğun ip. Burazla bağlamaq. Gəmi burazı
“Burazlamaq”dan f.is
f. Burazla bağlamaq, burazla çəkmək (dartmaq)
“Burazlanmaq”dan f.is
məch. Burazla bağlanmaq
sif. Burazı olan, burazla bağlanmış
is. məh. Saxsıdan qayrılmış qədim çalğı aləti
is. Ağacların hələ açılmamış yarpaq və çiçəyi; tumurcuq, puçur. Mal-qara … budaqların burclarını yeyirdi
bax bürc1
f. məh. Puçurlamaq, düymə bağlamaq. Burclayıb düyməçələnmiş ətirli ağ yaylığı və yaşıl donu ilə özünü bəzəmiş … ağaclar indi lütləşirdi
“Burcuxmaq”dan f.is
f. Qurdalanmaq, yerindən tərpənmək. Yəhya Kamal stulda burcuxdu, ağır-ağır danışdı. Mir Cəlal. Hər ikisi paltarını soyunub, yerinə girsə də, bir neçə
“Burcutmaq”dan f.is
f. dan. Bədənin orta hissəsini buran kimi etmək, bədənini sağa-sola oynatmaq (bəzən naz-qəmzə etmək mənasında da işlənilir)
“Burdurmaq”dan f.is
“Burmaq”dan icb
is. Mexanizmi hərəkətə gətirmək üçün qurğu
sif. Mexanizmi burulmaqla hərəkətə gətirilən. Bir əlində oyuncaq – burğaclı yük maşını, bir əlində açar olan ağbəniz … oğlan uşağı çəpiş kimi səkidən
is. məh. Tənəkləri və s.-ni bağlamaq üçün nazik söyüd çubuğu
is. 1. Müxtəlif dəlici alətlərin adı. Dülgər burğusu. Dəmirçi burğusu. – Dırnağı Əzrailə çəngəl idi; Bığları bir burğuya timsal idi
“Burğulamaq”dan f.is
f. məh. Burğu ilə bağlamaq (bax burğu2)
f. 1. Burğu ilə deşmək. 2. tex. Burğu ilə qaykada vint yeri açmaq
“Burğulanmaq”dan f.is
məch. Burğu ilə bağlanmaq
icb. Burğu ilə bağlatmaq
“Burxudulmaq”dan f.is
məch. Burulub zədələnmək, sərpdirilmək, yerindən oynadılmaq (bədən üzvü)
“Burxulmaq”dan f.is
f. 1. Burulub zədələnmək, sərpmək, yerindən oynamaq. Qolu burxulmaq. Ayağı burxulmaq. 2. Burulmaq. Bir dəfə at dərin yerə düşəndə, Əmiraslan qəflətən
is. Burxulmaqdan əmələ gələn zədə; qolda, qıçda və s.-də burxulmuş yer
“Burxutmaq”dan f.is
f. Burub zədələmək, sərpdirmək, yerindən oynatmaq (bədənin bir üzvünü). Qolunu burxutmaq. Ayağını burxutmaq
[fr.] Burjuaziya sinfinə mənsub adam, burjuaziya sinfi nümayəndəsi. // Burjuaziyaya aid olan, ona xas olan
“Burjualaşmaq”dan f.is
f. Burjua halına gəlmək, burjua olmaq
[fr.] Kapitalist cəmiyyətində istehsal alət və vasitələrinin sahibi olan və muzdlu əməyi istismar etməklə izafi dəyər alaraq kapitalist gəliri ilə yaş
bax burjua. Burjuylar bayılmış qadınlarını faytona qoyub qaçmaq istəyirdilər. M.S.Ordubadi
is. [rus.] Rusiyada gəmiləri kəndirlə axına əks istiqamətdə çəkən muzdur. Repinin məşhur “Burlaklar” şəkli
1. “Burmaq”dan f.is. 2. sif. Burulmuş, eşilmiş. Burma bığ. Burma saç. 3. sif. Burğu şəklində olan, vintəoxşar
sif. Uzun və burulmuş bığları olan. Qüdrət onu [təyyarəçini] dərhal tanıdı: Şeydanın qonaqlığında gördüyü ucaboy, qırmızısifət, burmabığ oğlandı
sif. Buynuzu buruq, burğu şəklində olan. Qəhrəman indi meşənin sərinliyində … burmabuynuz inəyi sığallayıb tumarlayırdı
is. məh. Çimdik