f. 1. Düz şeyi buruq hala salmaq, qıvrım etmək. Saçı burmaq. // Eşmək. Bığlarını burmaq. İpi burmaq. 2
sif. dan. Məğrur, lovğa
1. sif. və zərf Qaytarılmaq şərti ilə alınan, müvəqqəti istifadə üçün alınan. Burovuz paltar. – Axşamdan bir saat keçdikdə, qonşulardan burovuz alınmı
bax birja. □ Əmək bursası – bax əmək birjası (“birja”da). [Murad] heç bir ittifaqın üzvü deyildi. Əmək bursasında qeyd edilməmişdi
bax birjaçı. [Şəbanzadə:] Biz sənin üçün İstanbul bursaçıları deyilik ki, əcnəbi paralarına qiymət təyin edək
is. Sancı, şiddətli qarın ağrısı. Qarnına buru düşmək
sif. və is. Toxuculuqda və başqa istehsalatda sapı burmaqla məşğul olan
is. Boruda axan mayenin, qazın və s.-nin yolunu açıb bağlamaq üçün qurğu; kran. Bu zaman Gülpərinin balağı samovarın buruğuna ilişib buruğu [açır]
is. Neft, yaxud mədən suları çıxarmaq üçün xüsusi üsullarla qazılan quyu; neft quyusu. [Əhməd:] Hanı sənin də buruqların? Zavodların, beşmərtəbə evlər
sif. 1. Burulmuş. Buruq ip. Buruq sap. □ Buruq düşmək – dolaşmaq, dolaşıq düşmək. Buruq salmaq – dolaşdırmaq
bax buruq1 2-ci mənada. Buruq-buruq saç. – Araba buruq-buruq toz qaldırır. Ə.Əbülhəsən
is. k.t. Heyvan burmaqla (axtalamaqla) məşğul olan adam
is. köhn. Keçmişdə: neft quyusu qazan fəhlə
is. 1. Dərin çayda, ya dənizdə suyun burulduğu yer; girdab. 2. Şiddətli külək, fırtına nəticəsində burum-burum qalxan dalğa, qar, toz; havada fırlanan
sif. 1. Burulğanlar olan; fırtınalı, coşqun. Burulğanlı dəniz. 2. xüs. Burulğan kimi öz oxu ətrafında fırlanan, hərəkət edən
“Burulmaq”dan f.is
f. 1. Buruq düşmək, buruq hala gəlmək. Məftil buruldu. İp buruldu. // Qıvrılmaq, dalğavari, şəkildə getmək, axmaq
f.sif. 1. Buruq hala gətirilmiş. Burulmuş məftil. // Qıvrılmış, eşilmiş. Burulmuş saç, bığ. 2. Burulub bərkidilmiş
f.sif. k.t. Axtalanmış, axta edilmiş. Burulmuş qoç
zərf və sif. Əyri, dalğavari, qıvrıla-qıvrıla. Burulu axan çayın qırağına zil bir qaranlıq çökmüş(dü)
sif. Buruq, burulmuş, buruqburuq. [Nadir] …Zeynəbin zərif yanaqlarına tökülmüş burulu saçlarını yad edirdi
is. 1. Burula-burula çıxan (qalxan, hərəkət edən) şarşəkilli kütlə. Tüstü burumları. Qar burumları. 2
zərf Burum (1-ci mənada) halında. Ərzurumun gədiyinə varanda; Onda gördüm, burum-burum qar gəlir. Aşıq Kərəm
is. 1. İnsan və heyvanın üzündə iybilmə və tənəffüs orqanı. Dik burun. Düz burun. Yastı burun. Burun pərdəsi (burun deşiklərinin arasındakı pərdə)
zərf Anlaşılmaz bir surətdə. [Müdir Əkbərə dedi:] Burunaltı danışma. De görüm, nəyin çatmır? Mir Cəlal
kiç. Kiçik burun, yaxud bir şeyin buruna oxşayan hissəsi, çıxıntısı. Xoruzgülü toxumçalarının üzəri qırışıqdır və onların yuxarısında düz və ya əyilmi
bax buruntaq
is. Qaramalda və atlarda olan bir xəstəlik
“Burunlamaq”dan f.is
f. 1. Burun ilə eşmək, dağıtmaq, vurmaq. Öküzlər otu burunlayıb dağıtdı. 2. məc. Təqib etmək, gözümçıxdıya salmaq, gözü götürməmək, sıxışdırmaq
“Burunlaşmaq”dan f.is
qarş. Döyüşmək, vuruşmaq, dalaşmaq, sözləşmək. Qarı bizdən uzaqlaşdı, bir çoxları ilə burunlaşdı. M.S
is. Buruna çəkilən tənbəki tozu. [Qoca] cibindən bir qutu çıxardıb, bir az burunotu çəkdi. M.S.Ordubadi
is. Heyvanların ağzına bağlanan ip və s
”Buruntaqlamaq”dan f.is
f. Heyvanın ağzına buruntaq taxmaq, buruntaq keçirmək
“Buruntaqlanmaq”dan f.is
məc. Ağzına buruntaq taxılmaq
is. Buryat-Monqol Muxtar Respublikasının əsas əhalisini təşkil edən xalqın adı və bu xalqa mənsub adam
zərf Buryat dilində
is. [fars.] Öpüş. Can alıb bir busə versən ləblərindən, ey pəri! Sanma kim, Seyyid belə sevdayə eylər etiraz
is. mus. Azərbaycan klassik muğamlarından biri. 12 əsas muğam bunlar idi: üşşaq, nəva, busəlik, rast, əraq, isfahan, zirəfşənd, büzürg, zəngulə, rəhav
is. [fars.] klas. Çiçək bağçası, çiçəklik, güllük. Matəmgədə gördü bustanı; Riqqət oduna tutuşdu canı
cəm. Cənubi Afrikada yaşayan və vaxtı ilə bütün Cənubi Afrikanın əsas əhalisini təşkil edən qəbilələrin adı
is. 1. Qönçə. İşlə əlim, butalar; Al-əlvan çiçəklər olsun. M.Rahim. 2. Parça üzərində badamabənzər xırda naxış, kiçik gül şəkli
is. [fars.] İçində qızıl, gümüş əritmək üçün odadavamlı materialdan (gildən) qayrılmış qab
is. [ital.] Butaforiyaya baxan teatr işçisi, habelə butafor qayıran usta
[ital.] 1. Səhnə tamaşası üçün lazım olan şeylər. 2. məc. Zahiri bəzək, bərbəzək, saxta cah-calal
sif. Üstündə buta olan; naxışlı, güllü. Butalı parça. Butalı dəsmal. – [Məşədi Heydər] qolunu çırmalayıb, qırmızı butalı nimçənin ortasında köndələn y