sif. Körpüsü olan, ucunda halqası olan (bax körpü2)
bax körpüçü
is. 1. Kürədə odu qızartmaq və s. məqsədlər üçün yanları büküşlü dəri və taxtadan düzəldilmiş alət. Dəmirçi körüyü
bax körükçü
is. Körük basan, körükdə işləyən (dəmirçi dükanında)
is. Körükçünün işi, peşəsi
“Körükləmək”dən f.is
f. 1. Körük basmaq, körüyü işlətmək. Qaya körüyün ipini dartıb körükləməyə başladı. Q.İlkin. 2. məc. Daha da qızışdırmaq, şiddətləndirmək, kəskinləşdi
“Körüklənmək”dən f.is
1. məch. Körüklə hava buraxılmaq, körüklə hava vurulmaq. // qayıd. Körüklənmə nəticəsində qızışmaq, qızarmaq
sif. Körüyü olan, körük qoyulmuş. [Nüşabə:] Məsturu andıqca, qəlbim odlanır; Elə bil körüklü ocaqdır, yanır
is. 1. Bir hissəsi yanıb qaralmış, yaxud yanıb sönməkdə olan odun parçası. Kösövləri bir-birinin üstünə yığmaq
“Kösövlənmək”dən f.is
f. Yanıb kösövə dönmək, kösöv olmaq, yanıb qaralmaq. Odunların yarısı kösövlənmişdi
sif. Kösövü olan, əlində kösöv tutmuş. Evi yanan mənəm, əli kösövlü sən. (Ata. sözü)
is. zool. Məməlilər sinfindən torpaq altında yaşayan, xırda-gözlü xəzdərili heyvan. Köstəbək dərisi. Köstəbək xəzi
is. köhn. Dəridən, göndən kəsilmiş ensiz bağ. O, yəhərqaş xurcununda həmişə neştər, biz və burulmuş nazik köşə gəzdirər, yeri gələndə işə salardı
sif. köhn. Köşə ilə bağlanan. Köşəbənd çarıq
is. Dəvə balası. Dəvəni itirib köşək axtarır. (Ata. sözü). Qoyun, quzu, at, eşşək; Salmış çölə qalmaqal; Dəvə, maya, nər, köşək; Lökləyirlər dalbadal
“Köşələmək”dən f.is
f. 1. Dəri, gön nə s.-dən köşə kəsmək, köşə çıxartmaq. Bu gön parçasını köşələmək lazımdır. 2. Köşə ilə tikmək, köşə ilə bağlamaq
bax kövşən. Yer deyər: məndədir ol neçə min dağ; Çay, çəmən, bulaq, köşən, bağça, bağ. Aşıq Məmməd. [Bahar] Gün yerdən qopana qədər köşəndə gəzdi
bax kövşənlik
is. 1. Bağ-bağça içində tikilmiş bəzəkli ev; imarət, qəsr, kaşanə. Pir Osman küçəsindən gələn dəstə Xərabat məhəlləsinin tinində durub ikimərtəbəli kö
is. Ağac, dəyənək və s. ilə vurulan zərbə. Kötək aradakına çox dəyər. (Ata. sözü). Şərəf o qədər də aciz deyil ki, Xudayar bəyin sözünün qabağında bir
“Kötəkləmək”dən f.is
f. Ağac, dəyənək və s. ilə vurmaq, döymək. Bir az bir-birimizi cırmaqlayandan və kötəkləyəndən sonra, bir də gördüm ki, bir qoca kişinin qucağındayam
“Kötəklənmək”dən f.is
məch. Ağacla, dəyənəklə vurulmaq; döyülmək. O ki var kötəkləndi. – …Bikə tərəfindən hərdənbir kötəklənən [Asya] idi
“Kötəkləşmək”dən f.is
qarş. Bir-birini kötəkləmək; vuruşmaq
bax kötükcə 1-ci mənada. Nənə öz kötücəsini oynadır. – [Tahir:] Sən nəvə nədir, nəticəni də görəcəksən, hələ bir kötücəni də
is. 1. Ağacın yerdən iri budaqlarına qədər olan hissəsi; oduncaq. Ağacın kötüyünü kəsmək. – [Piri-fani:] O zaman bu qurumuş ağac kötüyü göyərər… S
is. 1. Nəticənin uşağı. Nə nəvən var, nə nəticən, nə kötükcən olacaqdı… M.Araz. 2. bax kötükcük
is. Balaca kötük, kiçik kötük
is. xüs. Ağac və kolların kötüyünü çıxaran maşın və s. Yeni markalı kötükçıxardan. // Sif. mənasında
sif. köhn. Ağılsız, səfeh, gic. Lənət olsun bədəsilə, kövdənə; İstəmə, əgərçi can verə sənə. Q.Zakir
is. məh. bax köbər. [Gülşən] kövərə bitişik yeri qızlara göstərib dedi… Ə.Vəliyev
“Kövəşimək”dən f.is
f. Azacıq şişmək, köpmək
[ər.] klas. Ulduz. Meşəlikdən çıxanda oldu səhər; Sübh işıqlandı, batdı kövkəblər. A.Səhhət
sif. 1. Tez ovulan, tez dağılan, tez sınan. Kövrək kəsək. Kövrək buz. – O zaman qız qaratikan kolunun himayəsinə sığınmış xırdaca çiçəkli boyaqgülünün
“Kövrəklənmək”dən f.is
f. 1. Kövrək halına gəlmək, tez ovulmaq, tez dağılmaq, tez sınmaq. Lavaş kövrəklənmişdir. Qar kövrəklənib
“Kövrəkləşmək”dən f.is
1. bax kövrəklənmək 1-ci mənada. Ürək kövrəkləşir sən oxuyanda; Sən də dinləsəydin mən oxuyanda! M.Müşfiq
is. 1. Ovulma, tez dağılma, tez sınma xassəsi. Çörəyin kövrəkliyi. Buzun kövrəkliyi. 2. məc. Tez təsirlənən, tez mütəəssir olan, riqqətlənən adamın ha
“Kövrəlmək”dən f.is
f. 1. Ovulmaq, dağılmaq. Lavaş kövrəlib. 2. bax kövrəklənmək 2-ci mənada. [Xavər] sevincindən kövrəlmiş halda qapını açdı… M
“Kövrəltmək”dən f.is