f. Kəpək vurmaq, kəpək qatmaq. Samanı kəpəkləmək
“Kəpəklənmək”dən f.is
f. 1. Kəpək əmələ gəlmək, qabıq vermək. Başı kəpəklənir. 2. Kəpək kimi boş olmaq. Heyvalar kəpəklənmişdir
sif. 1. Kəpəyi olan, ələnməmiş. // Çoxlu kəpəyi olan. Kəpəkli un. 2. Başında və tüklərinin dibində kəpək, qovaq olan
is. Kəpəyi olan un və s.-nin keyfiyyəti; kəpəyi olma. Unun kəpəklilik dərəcəsi
is. Bədən və qanadları toz kimi incə pullarla və cürbəcür rənglərlə bəzənmiş dördqanadlı böcək. …Bir gözəl kəpənək gəlib Ağca xanımın oturduğu skamyan
sif. Kəpənək şəklində olan, görünüşcə kəpənəyə oxşar, kəpənək kimi. Kəpənəkvari bant
is. Zirzəmi qapısı, altdan yuxarı açılan qapı; lyuk. Zirzəmi kəpəngi
is. xüs. [rus. “конопатить” sözündən] Deşikləri, araları tutmaq üçün (əsasən gəmidə) işlədilən kəndir və s
“Kəpitkələmək”dən f.is
f. xüs. dan. Kəpitkə ilə qapamaq, kəpitkə tıxamaq (bax kəpitkə). Deşikləri kəpitkələmək
“Kəpitkələnmək”dən f.is
məch. xüs. dan. Kəpitkə ilə qapanmaq, kəpitkə ilə tıxanmaq, bərkidilmək (bax kəpitkə)
is. [ər.] İyrənmə; nifrət hissi, xoşa gəlməmə; ikrah
sif. İyrəndirici, nifrət doğuran, ikrahlı
is. [ər.] 1. Alicənablıq, xeyirxahlıq, mərhəmət, səxavət, lütfkarlıq. …Bəlkə ağanın fəzilətinin kəramət və mərhəmətindən mənim həmşəhərlilərim bibəhrə
sif. 1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar. 2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli
is. Kəramət sahibi olma; mərhəmətlilik, xeyirxahlıq, lütfkarlıq
is. [İraqda imam Əlinin qəbri olan Kərbəla şəhərinin adından] din. Həmin şəhərə gedib müqəddəs yerləri ziyarət edən adama verilən ad
bax kərə2. Kərçə qoyun
bax kərdi1. Kərdədə, mərzdə nanə; Yaman göz odda yanə. (Ata. sözü)
is. Lək. İki kərdi soğan əkmək. Kərdiləri sulamaq. – Tank şumlayan həyətlərin kərdisində; Öz yemini; Külə dönmüş pərdisində; Yuvasını itiribdir
is. bot. Şaftalı növü
məh. 1. is. Arpa ilə buğda qarışığı. Arabadakı kərdiyar taxıl onların üzərinə səpələndi. S.Rəhimov. [Qarı:] Təzə buğdanı paylamayıblar, qabağında ölüm
is. Nehrədən yeni çıxmış, əridilməmiş yağ; şit yağ. Camış kərəsi. İnək kərəsi. – Mal mənimdir, belə yeyirəm; Əritmirəm, kərə yeyirəm
sif. 1. Qulaqları çox qısa, dımıq, kərçə (qoyun haqqında). Bu anda [Səmədin] gözü başqa bir kəndlinin sağdığı kərə qoyuna sataşdı
zərf [ər.] Dəfə. İki kərə iki elər dörd. Adama neçə kərə deyərlər. İki kərə getmək. Bir kərə görmək. – Adam adamı bir kərə aldadar
is. Bir neçə adamlıq dorlu qayıq. Gəmi, qayıq, kərəci də, kolaz da; Məni heç vaxt incitməmiş bir az da
is. məh. Kərəci sürən, kərəcidə işləyən adam; qayıqçı
is. məh. Kərəcivanın işi, peşəsi, məşğuliyyəti; qayıqçılıq. Sarıköynək özünü suya atırsa da öldürə bilməyir
is. [ər.] köhn. Lütf, mərhəmət, inayət. Kərəm eyləmək. – [Ağa Heydər:] Xudaya, şükür kərəminə! Balalarım, gəlin sizi bağrıma basım
“Kərə3” sözünün canlı danışıq dilində işlənən yanlış forması. [Sərçə] üç kərəm balasın suva basıb, alıb tazadan dimdiyinə apardı
is. mus. Azərbaycan aşıq havalarından birinin adı. Balabançı genə durub gəlir Aşıq Cəfərin yanına, Aşıq Cəfər kərəmi oxuyur
sif. Mərhəmətli, lütfkar, insaflı, rəhmli. Könül qəmgin, ürək dərdli, vərəmli; Səni gördüm səxavətli, kərəmli
is. Lütfkarlıq, mərhəmətlilik, alicənablıq
sif. İnsafsız, mərhəmətsiz, rəhmsiz. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerdə gördüm, bihünər gördüm
is. məh. Yonulmamış yoğun ağac, dirək, iri kötük. Evin kərəni sınmışdır. – El yığılsa, kərən sındırar
is. [fars.] köhn. 1. Nəfəslə çalınan uzun boru şəklində qədim musiqi aləti (adətən təntənələrdə, qələbə bayramlarında çalınardı)
is. [fars.] köhn. Kərənayların birdən çalması. Günəş Həməl bürcünə yaxınlaşdığı dəqiqədə … vurulan kərənayxana Novruz bayramı mərasiminin başlandığını
bax dəryaz. …Merac yenə də kərəntini götürüb ot çalmağa başladı. Ə.Vəliyev. [Şamxal] kərəntini çiyninə alıb, pəncərəsi Kürə baxan evlərinin qənşərində
is. Kərənti ilə ot çalan adam; dəryazçı
is. Kərəntiçinin işi, peşəsi; dəryazçılıq
“Kərəntiləmək”dən f.is
bax dəryazlamaq
“Kərəntilənmək”dən f.is
bax dəryazlanmaq
is. Hər dəfədə kərəntinin ağzına gələn miqdar (adətən saylarla). Bir kərəntilik ot
is. k.t. 1. Qoyun damının bir tərəfində quzular üçün ayrılmış yer. Qamışdan düzəldilmiş kərəskə. 2. bax arxac
is. bot. Çətirçiçəklilər fəsiləsindən 1-2 illik ot-bitki. İki dəstə kərəviz. Xörəyə kərəviz doğramaq
bax kərə1