is. 1. Xoşa gələn, ləzzət verən şeyin halı, xoş təsir. Havanın xoşluğu. – Havada xəfif bir sazaq var idisə də, yazın … ilk yeli bu sazağa bir xoşluq v
sif. [fars. xoş və ər. mizac] bax xoşxasiyyət(li). Yüngül hərəkətli, xoşməzac Zəfərin görünüşü də xeyli dəyişmişdi, o arıqlamışdı
sif. [fars.] köhn. Yaxşı xətti olan; xəttat
sif. [fars. xoş və ər. niyyət] Niyyəti, məramı, məqsədi yaxşı olan; ürəyində kin, qərəz olmayan, ürəyitəmiz
is. Xoş, gözəl niyyət, yaxşı məqsəd güdmə, yaxşılıq etmək niyyətində olma; ürəyitəmizlik
sif. və zərf [fars.] Razı, məmnun. Sən pozmusan mənim xoşnud halımı; Abbas sana nə edib, tanrı zalımı? “Abbas və Gülgəz”
is. Razılıq, məmnunluq; razı düşmə. Xoşnudluğundadır nəcatım; Ey mənşəi-cövhəri-həyatım! Füzuli. Bir tərəfdən, sağ-salamat sahilə çıxmış olduqlarından
is. Narazılıq, məmnunsuzluq. Qadın o saat dəyişildi, gözəl dodaqları büzüldü, qaşlar qalxdı, üzündə bir xoşnudsuzluq ifadəsi duyuldu
sif. [fars.] Gözəl rəftarlı, adamlarla yaxşı rəftar edən; ünsiyyətli, mülayim. Cavahir xanımdan aldığı həzz xanın çöhrəsində həkk olunmuş daimi qəzəb
is. Xoşrəftar olma, rəftarı yaxşı olma; ünsiyyətlilik, rəftarda mülayimlik, münasibətdə xoşluq, yola getmə, ünsiyyət
sif. [fars.] Xoşagələn rəngi olan, rəngi xoş olan. Xoşrəng parça. Xoşrəng üz. – Hava gözəl olduğundan Gülzarın yanaqları daha da xoşrəng olub duru-al
bax xoşavaz(lı)
bax xoşavazlıq
sif. [fars. xoş və ər. sifət] 1. Gözəl, göyçək, xoşsima, qanışirin. Abbas uzunboylu, nazikbədən, ağbənizli, alagözlü, xoşsifət bir uşaq idi
is. 1. Xoşsifət adamın halı. 2. məc. Üzügülərlik, xoşrəftarlıq, mehribanlıq, nəvazişkarlıq, iltifat. Otağın rahat və uyğunluğundan, qulluqçunun safdil
sif. [fars. xoş və ər. sima] Siması (üzü) xoşa gələn; xoşgörkəm, göyçək, qanışirin. [Əmi] ucaboy, gərdənli, qarasaqqal, xoşsima bir kişi idi
sif. [fars. xoş və ər. söhbət] Yaxşı müsahib, söhbətcil, söhbətindən ləzzət duyulan. Badisəba xanımın çox xoşsöhbət və zarafatcıl olduğu meydana çıxdı
bax xoşsima(lı)
sif. [fars. xoş və ər. tale] Bəxtli, qismətli, bəxti üzdə olan; uğurlu. Xoştale imişsən ki, bu gün feyzi-hüzurum oldu sənə qismət
sif. [fars. xoş və ər. təb] Yaxşı təbi olan, istedadlı. …Bizim də çox böyük, müqtədir və xoştəb milli şairlərimiz olubdur
sif. [fars. xoş və ər. təbiət] Yaxşı xasiyyətli, gözəl təbiətli, xoşqılıqlı. Hamı müsəlmanlar sənin kimi xoştəbiət ola idilər
sif. [fars. xoş və ər. tinət] klas. bax xoştəbiət(li). Dedi kim, şəxs olsa xoştinət; Yaxşılıqdan müdam edər söhbət
1. bax xoşsima(lı). Gecə boylu bir qadındır ağrı çəkərək; Xoşüzlü bir uşaq kimi doğur səhəri. S.Vurğun
sif. [fars. xoş və ər. zahir] Xarici görünüşü gözəl, xoşa gələn, üzdən yaxşı. Xalq məhkəməsinin katibi çolaq Mirzə Mustafa xoşzahir, bədbatin bir adam
is. tar. Hökmdar, başçı. Hər cümə günündən cümə gününə xotkar qızı Nigar xanım məscidə gedir. “Koroğlu”
bax cürə3
is. Eşşək balası, qoduq
is. Bəzi parçaların, xalça və s. üzərində incə tükcüklər
“Xovlamaq”dan f.is
f. İpin, sapın xovunu təmizləmək
sif. Xovu olan, üstü xovla örtülü. Xovlu xalça. Xovlu parça. Xovlu dəsmal. – Xovlu fərməş bir neçə yerdən didilibyeyilmişdi, elə bil güvənin ağzından
sif. Xovu olmayan. Xovsuz xalçalar qrupuna palaz, kilim, sumaq, cecim, vərni, şəddə, zili daxildir. – Hazırda ən zəngin xovlu və xovsuz xalçalar və xa
is. [fars.] Xasiyyət, təbiət, xilqət. Atı at yanında bağlarsan, həmrəng olmasa da, həm xoy olar. (Ata
“Xoylandırmaq”dan f.is
f. Xoylanmasına səbəb olmaq, şübhələndirmək
“Xoylanmaq”dan f.is
f. Şübhələnmək, şəkkə düşmək. [Dərviş:] Qoca kişi əvvəlkindən indi diqqət ilə mənə baxıb məndən xoylanan kimi oldu… A
[rus.] Sahib, sahibkar, ağa. [Xəlil:] Salaməleyküm, xozeyinim buraya gəlməyib? N.Vəzirov. [Bir qrup fəhlə:] Lap günü sabah xozeyin özü donluğumuzu art
is. Bişirilib yeyilən şey, yemək, bişmiş. Ət xörəyi. Xəmir xörəyi. Xörək hazırlamaq. – Xörəyin yeyilməyi iki saat çəkdi… C