BƏNDƏM

is.
1. Meyvə saplağı.
2. Dərz bağlamaq üçün otdan, küləşdən eşilən bağ. Bu dərzin bəndəmini aç, xırmana tök.
– Ona görə onların taxılı yolpa olmuş, dərzləri bəndəmin arasına güc ilə yığılırdı. S.Rəhimov.
[Arvadlar] bəndəmi açıb dağıdırdılar. Ə.Əbülhəsən.

// Bir şeyin belinə bağlanan bağ, şərid.

Etimologiya

  • BƏNDƏM Dərzin belini bağlamaq üçün istifadə olunur. Fars mənşəlidir, bənd (elə­mək) sözü ilə bağlıdır, farsca bəstən (bağlamaq) məsdəri ilə qohumdur, “bağ” m
BƏNDƏLİK
BƏNDƏMLƏMƏ

Digər lüğətlərdə