CİDAL

is. [ ər. ] Dava, döyüş, qovğa, vuruş (çox zaman cəng-cidal şəklində işlədilir).
Əcəl köynəyini geyib əynimə; Cəng-cidalın güzarına gəlmişəm. Koroğlu”.
Dönər günəşin atəşə, saç qərbə, şimalə; Topla nə gücün varsa, giriş qəti cidalə. C.Cabbarlı.

□ Cidal etmək – dava etmək, qovğa etmək, vuruşmaq.
Məst olub xalqa cidal etdim; Əqlimi cəhlə paymal etdim. S.Ə.Şirvani.

// Məc. mənada.
Uzun olsun ömrüm deyə; Gələn gündən borc almışam; Sözün cəngicidalında qocalmışam. R.Rza.

CİDA₂
CİDALGAH

Digər lüğətlərdə