1. Salmaq, sərmək, bir şeylə üstünü örtmək.
[Cahangir bəy:] İldırım, sən də yapıncıları döşə yerə…
Tərgül qazanın altında od yandırdı, samovara köz saldı, masanın üstünə ütülənmiş ağ süfrə döşədi.
// Yerə xalça, palaz, həsir və s. salmaq. Evi döşəmək. Otağı döşəmək.
– …Onlar da durub, mənim yanımda şeylərini açıb evi döşəməyə başladılar.
Həyətdə toyxana tikib, xalı, xalça, palaz, fənər tanış evlərdən yığıb toyxananı döşərlər.
// Qoymaq.
Rüxsarə cavab vermədən çarpayıya yaxınlaşıb bankaları bir-bir Sübhanverdizadənin kürəyinin o biri yarısına döşədi.
2. məc. dan. Vurmaq, döymək, çəkmək.
Fərraş sağa-sola çubuqdan döşəyirdi.
3. məc. dan. Bərk tənqid etmək.
Müşavirədə ona yaman döşədilər.
4. məc. dan. Demək, söyləmək (düşünmədən, fikirləşmədən), danlamaq. Ağzına gələni döşəmək.
– Məşədi Qulam məlumat vermək istəyən Cavahirin sözünü kəsib, döşəməyə başladı.
// Çox danışmaq, usandıracaq dərəcədə danışmaq, durmadan danışmaq (bəzən “cəmdəyinə”, “qabırğasına” sözləri ilə).
[Bürcəliyev:] Bu qoca bizə leksiya açıb, hey döşəyir.
5. məc. vulq. Acgözlüklə, iştaha ilə, doyunca yemək.
Xanım gündə üç yol plov döşəyir.