f. bax gəhğir.
gahgir
прил. кегькир квай, къекъуьнин тегьер фад-фад дегишдай, гьамиша са жуьре къекъвен тийир, кегькир (мес
нугъ. хъипи куьлуь къум.
1 I сущ. меняющийся аллюр (вид движения лошади) II прил. норовистый, с норовом 2 сущ. диал. мелкий жёлтый песок
(Yardımlı) hərdənbir, arabir. – Gahgir gedey baxey
sif. Yerişini tez-tez dəyişən, sabit yerişi olmayan. Gahgir at
məh. Narın sarı qum. Daşın üstünə gahgir tökmək
нравный, норовистый (конь)