KÖKƏLTMƏK

f. Yaxşı yemləmək, bəsləmək, qulluq etməklə kök hala gətirmək; kökəlməyə səbəb olmaq. Toyuqları kökəltmək. Uşağı kökəltmək. Yağlı süd uşağı kökəldər.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • KÖKƏLTMƏK bəsləmək
KÖKƏLTMƏ
KÖKKƏSƏN

Digər lüğətlərdə

бу́читься ка́чественный напасти́сь подконво́йная искривлённо кто́-нибудь литогра́фский маргари́н пенопла́стный подряди́ться уголо́вка карниз литавры мокша amphoteric chromotype counter-secure hand round impeachment intransferable knock-up significance выудить неспроста художник