KÜBAR

[ ər. ] sif.is.
1. Əsilzadə, aristokrat.
Mən zəngin və kübar ailələrdən çıxan qızların birisini də ağıllı görmədim. M.S.Ordubadi.
Burada Tehranın bütün kübar ailələrindən cavan kişi və qadınlara, oğlan və qızlara rast gəlmək mümkün idi… M.İbrahimov.
Şeir gəzdi dilləri, gəlib çatdı saraya; Aldı yaltaq kübarlar Zülfüqarı araya. B.Vahabzadə.

2. köhn. İncə zövqlü, incə təbiətli və davranışlı adam haqqında.
3. Özünü kütlədən ayıran, başqalarına xor baxan: təkəbbürlü, mütəkəbbir adam haqqında.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • KÜBAR kübar bax zadəgan
  • KÜBAR ad-san — nəciblik — əsillik
  • KÜBAR əsilzadə — aristokrat
KÜBARANƏ

Digər lüğətlərdə

ба́хание бог карийо́н неблагоразу́мно опьяне́ть реформи́ровать сослужи́ть убы́тие эве́н до опьяне́ния полутёмный разнове́домственность рантье́ хлопча́тник Anglic desist freebie glair outbreeding penman palsy prolegomenon strap up притиснуть прогрызть человеко-час