ƏHRƏMƏN, ƏHRİMƏN f. 1) zərdüştilərin şər allahı; 2) m. xəbis, şeytan (adam)
ə. 1) çox gözəl, çox yaxşı, çox göyçək; 2) afərin!
ə. maşallah! afərin! əhsən!
ə. və f. əhsən söyləyən, afərin deyən
ə. afərin! yaxşı bacardın!
ə. 1) ən gözəl üz, çox gözəl sifət; 2) ən asan, ən əlverişli yol; çox gözəl yol
ə. çox yaraşıqlı və qəşəng bədən
ƏHŞA’ ə. «həşa» c. t. bağırsaq
ƏHVA’ ə. «həva» c. havalar
ƏHVAL1 ə. «hal» c. 1) hallar, vəziyyətlər; 2) t. hal, necəlik. ƏHVAL2 ə. «hövl» c. 1) qorxular, dəhşətlər; 2) t
ə. ictimai dəyəri olmayan kiçik hadisə
ə. və f. əhvallaşma, hal-əhval tutma
ə. çəp, çəpgöz
ə. 1) ən az; daha az; 2) lap yumşaq
ə. ucuzluq
ə. «hin» c. zamanlar, vaxtlar
ə. bax əhyanən
ə. hərdənbir, ara-sıra, bəzən
ə. «hizb» c. partiyalar
ə. «hüzn» c. hüznlər, kədərlər
ə. qardaş
ə. «xəbər» c. xəbərlər
ə. ən yüngül; daha yüngül; çox xəfif, çox yüngül
ə. xüsusi seçilmiş, seçmə
ə. böyük və kiçik, bütün xalq; hamı
ə. qardaşa mənsub, qardaşa aid
ə. və f. qardaşuşağı (qardaşoğlu və ya qardaşqızı)
f. bax əxkər
ə. 1) qardaş(ım); 2) nəcib, alicənab, əsilzadə
ƏXİLLA’ ə. «xəlil» c. dostlar
ə. axır, son
ə. 1) son vaxtlarda; sonda; 2) bir az əvvəl, bir az qabaq
f. 1) odlu kül; qor; 2) atəşqurdu
ə. «xələf» c. xələflər, övladlar
ə. etik norma, özünü aparma qaydası; mənəviyyat
ə. əxlaqa məxsus olan, insan əxlaqına aid olan; etik
ə. «xılt» c. xıltlar, qarışıqlar, çöküntülər
ə. «xəşəb» c. ağaclar, taxtalar
f. 1) ulduz; 2) m. tale, bəxt
ə. və f. münəccim; astronom
ə. «üxt» c. qızlar
ə. «xəyyir» c. 1) t. hami, himayəçi; 2) t. xeyirxah
ə. alma, əldə etmə, götürmə
ə. yaşıl (rəng)
ə. 1) özünə çəkmə; 2) mənfəət dalınca qaçma
ə. «imam» c. imamlar
ə. «əziz» c. əzizlər
f. «əjdər» c. t. əjdaha
f. əjdaha