ə. və f. haqqını tələb edən; şikayətçi
ŞƏQA’ ə. 1) bədbəxtlik; 2) əziyyət, zillət
ə. 1) bədbəxtlik; 2) şər iş; yaramazlıq; 3) quldurluq, qaçaqlıq
ə. 1) bədbəxt; 2) xəbis, yaramaz; 3) quldur, yolkəsən, qaçaq
ə. 1) ikiyə bölünmüş bir şeyin hissəsi; 2) doğma qardaş
ə. doğma bacı
ə. 1) yarma, şaqqalama; 2) yırtma, cırma; 3) yarıq, yırtıq
ə. 1) ayın parçalanması (Məhəmməd peyğəmbərin ayın iki parça olub yerə enməsindən ibarət möcüzəsi); 2) möcüzə, xariqə
ə. çayın hündürdən tökülən yeri
f. soğana oxşayan kökümsovlu bitki
ə. çolaqlıq, şillik, şikəstlik
ŞƏM’ ə. 1) içinə fitil qoyulmuş piyli maddələrdən hazırlanan və yananda əriyən silindrik çıraq; 2) bal mumu
ə. «şəmilə» c. bax şəmayil
ə. bax şəmayil (2-ci mənada)
ə. paxıllıq, bədxahlıq
ə. 1) təbiətlər, xasiyyətlər; 2) surət, şəkil
ŞƏM’DAN ə. və f. şam qoyulan xüsusi qab; şamdan
ŞƏM’Ə ə. şam mumu sürtülmüş yağlı piltə
ə. xasiyyət, təbiət
ə. gözəl iyli, yaxşı qoxu verən
ə. qoxulama, iyləmə
ə. ətirli, şirin dadan, adətən yeyilməyən kiçik dekorativ qovun cinsi // şamama. Şəmmamei-səhər səhər şamaması (günəş nəzərdə tutulur)
ə. 1) bir dəfə qoxulama; 2) çox az, bir az, cüzi
ə. günəş. Şəmsi-xavər Şərq günəşi
ə. bax şəmsü qəmər
ə. və f. günəş çox düşən yer, günəşli yer
ə. üzərində günəş şəkli olan parça, kitabə və s
ə. 1) günəşə aid olan; 2) təqvim növü
ə. günlük, çətir
ə. və f. üzü günəşdən qorumaq üçün parça alət
ə. günəş və ay, günəşlə ay
ə. 1) günorta günəşi, zenitdə olan günəş; 2) Qur’anda iki kiçik surənin adı
f. qılınc. Şəmşiri-cəfa’ cəfa qılıncı
f. qılıncoynadan
f. və ə. üzü şəmşirə oxşayan, üzü qılınc kimi uzun olan
ŞƏM’VƏŞ ə. və f. şam kimi işıqlı, şama oxşayan
ŞƏ’N ə. 1) iş, məşğələ; 2) barə, haqq; 3) hadisə, vaqiə
ə. yamanlıq, xəbislik; eyiblilik
ŞƏNAYE’ ə. «şəni’ə» c. biabırçılıqlar
f. həftənin cümədən sonra gələn günü
f. 1) civə və kükürd qarışığından hazırlanan nəqqaş və ya rəssam boyası; 2) taxıl qurdu
f. 1) gözəl ədalı; gözəl, göyçək; 2) oğru, quldur; 3) mübaliğə, şişirtmə
ŞƏNİ(Ə) ə. 1) pis, xəbis, eyib, biabırçı iş, hərəkət; 2) çirkin, kifir; 3) əxlaqsız
ŞƏR ə. bax şərr1. ŞƏR’ ə. şəriət, islam dini; dini qayda-qanun(lar). ŞƏ’R ə. tük, qıl, saç
ə. içki; çaxır
ə. və f. şərab çəkilən, saxlanan, satılan və ya içilən yer
ə. və f. içki düşkünü
ə. 1) şəraba aid olan; 2) çaxır satan; şərabçı
ə. 1) şərəfli olma, şərəflilik; 2) etibar, heysiyyət; 3) soy, cins, nəsil