ə. 1) işləyən, iş görən; edən; 2) təsir edən; 3) ərəb qrammatikasında: feli sifət; mübtəda. Faili-muxtar öz işində, fəaliyyətində ixtiyar sahibi olan;
ə. 1) fəallıq; 2) təsir(lilik)
FAİZ1 ə. bax fayiz1. FAİZ2 ə. bax fayiz2
ə. meyvə, bəhər
ə. sözünün təhrif forması 1) yoxsul, kasıb; 2) Hindistanda müxtəlif «möcüzələr» göstərən adam; gözbağlayıcı göstərən; 3) dərviş
ə. yoxsulluq, fağırlıq, ehtiyac
ə. 1) uğur, bəxt, yaxşı tale; 2) falçının suya, güzgüyə və s. baxıb gələcəkdən və ya olmuş, lakin başqalarına məlum olmayan hadisədən xəbər verməsi
ə. iflic
ə. yaran, parçalayan
f. rəng
ə. 1) puç, heç; 2) çox zəif, gücdən düşmüş; taqətsiz
ə. əsli y. 1) fənər; 2) mayak; 3) qapaq. Fanusi-xəyal xəyal fənəri
ə. siçan
ə. kiçik siçan
FARİCÜLHƏM(M) ə. kədər dağıdan
ə. 1) boş, asudə; 2) iş-gücünü qurtarmış, işi-gücü olmayan; 3) vaz keçmiş, tərk etmiş; 4) rahat
ə. ürəyi asudə, könlü rahat // dinc, qayğısız
ə. fərqləndirən, ayıran, ayırıcı
ə. 1) atlı, süvari; 2) mahir minici; 3) m. məharətli, iqtidarlı, bacarıqlı, hünərli
f. İranın əsas əhalisini təşkil edən xalq
f. 1) fars dili; farsca; 2) farslara aid olan
ə. farsşünaslıq
f. «farsdan doğulmuş» fars nəslindən olan; fars
f. farsdilli
ə. haqqı batindən ayırmaqda mahir olan; ədalətli
ə. və f. ədalətli, ədalətlə, insafla
ə. ədalətli, insaflı
ə. 1) pozuq, pozulmuş, pozğun; 2) araqarışdıran, fitnə-fəsadçı
ə. pis işlər görən, günahkar
ə. ayıran, aralaşdıran
ə. 1) ayıran; 2) bölmə; 3) ara(lıq); 4) kiriş və tellərin uzunluğu; 5) işdə ara vermə; tənəffüs
f. 1) meydana çıxmış, xəbər verilmiş; 2) açıq-aşkar; 3) ifşa olunmuş
ə. 1) açan, kəşf edən; 2) başlayan, başlayıcı; 3) ölkələr fəth edən
ə. 1) ibtida, başlancığ; 2) Quranın birinci surəsinin adı
ə. və f. «Fatihə» oxuyan
ə. Peyğəmbərin qızı Fatimənin nəslindən olub Məğribdə və Misirdə hakimiyyət sürən sülalənin nümayəndəsi; həmin sülaləyə mənsub
FATİR1 ə. yaradan; xəlq edən. FATİR2 ə. 1) zəif, sınıxmış; 2) məhdud
ə. gözəl iy, ətir
ə. 1) başqalarından irəli; üstün; 2) əla, seçmə
FAYİZ1 ə. 1) daşan, daşqın; 2) bərəkətli; 3) nemətli, nemət sahibi; 4) bir şeyin yüzdə biri. FAYİZ2 ə
ə. 1) fəzilət sahibi, fəzilətli // gözəl əxlaqa malik olan; 2) üstün, yüksək; 3) artıq, çox
ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
FEHRİS(T) ə. bax föhrüs(t)
FE’L ə. 1) iş, hərəkət, əməl; 2) həqiqət, gerçəklik; 3) fitnəfəsad; 4) qrammatikada: hal və hərəkət bildirən nitq hissəsi
FE’LƏN ə. işdə, həqiqətdə; sözlə deyil, işlə
FE’Lİ ə. 1) işlə, işə aid olan; 2) qrammatikada: felə aid olan, feildən düzələn
FEY’ ə. qiymət. Fey’i-miri dövlət qiyməti
ə. böyük səhra, çöl