ə. və f. məsxərə çıxaran, məsxərəçi
ə. 1) silinmiş, sürtülmüş, çəkilmiş; 2) yağlanmış; 3) bax məsiha
ə. İsa peyğəmbərin ləqəbi
ə. İsa peyğəmbər kimi ölüləri dirildən nəfəsi olan
ə. xristianlarda təzə doğulmuş uşaqların alnına ətirli yağlı maddə sürtdüklərindən ərəbcə xristianlara «məsihi» deyilir; 1) xristian; 2) xristianlıq
ə. 1) heyvan şəklinə girmiş (insan haqqında); 2) qəribə şəkildə doğulmuş (insan və ya heyvan haqqında)
ə. qəribə şəkildə doğulmuş insan və ya heyvana aid olan
MƏSİL1 ə. sel gedən yol, yağış sularının axdığı yer. MƏSİL2 ə. bənzər, oxşar
MƏSİR(Ə) ə. 1) yol, məslək; 2) gəzinti yeri; seyrəngah
MƏ’SİYƏT ə. günah, təqsir
ə. 1) sakin olunan yer, yaşayış yeri; 2) bir şeyin çox olduğu yer
ə. 1) miskinlik, biçarəlik; 2) acizlik, bacarıqsızlıq
MƏSKƏNÜL’ƏRVAH ə. ruhların olduğu yer
ə. qəlibə tökülmüş; qəliblənmiş
MƏSKUK(Ə) ə. sikkəli pul, damğası olan pul
ə. «məskuk(ə)» c. sikkəli pullar, damğası olan pullar
ə. əhali yaşayan yer, yaşayış yeri
ə. düşülən yer, bir şeyin düşdüyü yer. Məsqəti-rə’s bax məsqətürrə’s
MƏSQƏTÜRRƏ’S ə. doğulan yer, doğma vətən
ə. deşiyi olan, deşilmiş, deşik
ə. bax müseyqəl
ə. zərdab, serum
ə. 1) yaxşılıq və ya xeyir iş üçün tədbir; 2) sülh, asayiş; 3) əməl, iş; 4) tövsiyə, göstəriş, təklif; 5) mənafe
ə. və f. xeyir işə, yaxşılığa yönəldilmiş
ə. və f. bax məsləhətgüzar
ə. və f. məsləhətçi, məsləhət görən
ə. və f. 1) məsləhət istəyən, məsləhətə ehtiyacı olan; 2) xeyirxah
ə. 1) yol; 2) xətti-hərəkət, bir kəsin tutduğu yol; 3) əqidə
ə. və f. məsləkini satan
ə. zərdaba aid olan, serumdan olan
MƏSLUB1 ə. asılmış, dara çəkilmiş. MƏSLUB2 ə. məhrum edilmiş, soyulmuş, var-yoxu əlindən alınmış
ə. tapdalanmış (yer haqqında)
MƏSLUL1 ə. vərəm xəstəliyinə tutulmuş; vərəmli. MƏSLUL2 ə. sıyrılmış, qınından çıxarılmış
ə. 1) iki dənizin birləşdiyi yer, iki dəniz qovşağı; 2) Məhəmməd peyğəmbərin qızı və İmam Əlinin arvadı Fatiməyə verilən epitetlərdən biri
MƏSMU’ ə. eşidilmiş
ə. «məsmu» c. eşidilmiş xəbərlər, hadisələr
ə. zəhərlənmiş, ağulanmış
ə. zəhərlənərək, ağulanaraq
MƏSNƏ’ ə. 1) sənaye müəssisəsi; 2) bax məsnəə
ə. 1) böyük vəzifə, yüksək mənsəb; 2) dayaq; 3) taxt
ə. və f. «taxt bəzəyən» bax məsnədnişin
ə. və f. «taxta oturan» padşah, hökmdar
ə. yağmur sularının axdığı yer; kanalizasiya
ə. iki misrası həmqafiyə olan iri həcmli mənzum əsər
ə. və f. məsnəvi yazan şair
ə. «məsnəvi» c. məsnəvilər // məsnəvi şeirlər kitabı
MƏSNU’ ə. 1) sənət məhsulu; 2) icad edilmiş, düzəldilmiş, yaradılmış; 3) orijinal olmayan, süni
ə. «məsnu’» c. 1) istehsal olunmuş şeylər; 2) t. fabrikat, məhsul