f. 1) pərdəli, pərdəsi olan (musiqi alətləri haqqında); 2) bax pərdəgir
f. 1) m. ifşa edən, üstünü açan, pərdəni yırtan; 2) təhqir edən
f. pərdə tutan, qapıda gəlib-gedənlərin qarşısına çıxan, onları yola salan saray xidmətçisi; qapıçı
f. üstünə pərdə çəkən, üstünü örtən, örtbasdır edən
f. «pərdədə oturan» 1) gözə görünməyən; gizli, örtülü; 2) Şərq ölkələrində padşahların və böyük adamların arvadlarına verilən ad; 3) m
f. pərdə ilə örtülü; gizli, üstüörtülü
f. ibadət edən; tapınan
f. xidmətçi, nökər, qulluqçu
f. 1) ibadət, tapınma; 2) fövqəladə məhəbbət; məftunluq // fanatizm
f. pərəstiş edən; tapınan
f. pərəstişkarcasına, pərəstiş edərək
f. pərəstişkarlıq
PƏRGAR1 f. bax pərkar. PƏRGAR2 f. dairə çəkmək və çertyojda uzunluğu ölçmək üçün ikiqollu açılıb-bağlanan alət
f. qanad açan, qanadlanan
f. 1) yemək rejimi; pəhriz; 2) çəkinmə, ehtiyat etmə; 3) qorxma, xətərdən özünü qoruma; qorunma; 4) xristianların xüsusi günlərdə ət və yağ kimi şeylə
f. pəhriz saxlayan; çəkinən
f. 1) dava, döyüş; 2) mübahisə, qalmaqal
f. bax pərxaşgər
f. davakar, qalmaqalçı
f. 1) gözəl qadın şəklində mifik məxluq; 2) m. gözəl qadın, qız haqqında
f. bax pəriçöhrə
f. bax pəriliqa’
f. uçmuş, qanadlanmış
f. «pəri evi» gözəl(lər) yeri, gözəl(lər) yığıncağı
PƏRİLİQA’ f. və ə. bax pəriru(x)
f. bədəni pəri kimi gözəl bədənli; gözəl
PƏRİRU(X) f. bax pərisima
PƏRİSİMA’ f. və ə. bax pəritəl’ət (1-ci mənada)
f. 1) dağınıq, dağılmış; 2) nizamsız, qarmaqarışıq; 3) qəmli, kədərli, dərdli
f. və ə. bax pərişanhal
f. və ə. halı pərişan, əhvalı pozğun; kefsiz, kədərli
f. pərişanlıq
PƏRİŞANMU(Y) f. saçı qarışıq, saçı pərişan olan
PƏRİTƏL’ƏT f. və ə. 1) pəri üzlü; gözəl, göyçək; 2) pəri kimi gözəl görkəmi olan; gözəl
f. bax pərivəş
f. pəri kimi
PƏRİZAD(Ə) f. 1) pəridən doğulmuş, kiçik pəri; 2) m. gözəl (əsasən uşaq haqqında)
PƏRKAL(Ə) f. 1) parça, hissə; 2) yamaqlıq
f. 1) əlindən iş gələn; bacaran, bacarıqlı; səriştəli; 2) fırıldaqçı; 3) cəmiyyət, yığıncaq; 4) m. kainat, dünya
f. qu tükü, qu quşunun tükü
f. naxışlı qumaş; atlaz
f. yox etmə, məhv etmə
f. uçan, quş kimi uçan
f. uçucu, uçan
f. 1) tərəzinin əskiyini düzəltmək üçün bir gözünə qoyulan daş və s.; 2) sözarası, yerli-yersiz təkrar olunan söz; 3) m
f. atılma