MƏRDƏK(Ə) f. 1) adamcığaz, cırtdan; 2) sadədil; 3) maymaq, fərsiz; 4) alçaq, əclaf
f. adamaldadan, hiyləgər
f. 1) kişi cinsinə aid olan; kişilik; 2) qoçaqlıq, igidlik, qəhrəmanlıq; 3) adamlıq, insanlıq
MƏRDUD(Ə) ə. 1) rədd edilmiş, qovulmuş; 2) avara, səfil; 3) hüquqsuz
f. kişi-arvad, hamı
MƏRDÜM1 f. insan, adam, bəşər. MƏRDÜM2 f. bax mərdümək2; Mərdümi-didə (çeşm) göz bəbəyi
f. xalqa əziyyət verən, camaatı incidən
MƏRDÜMƏK1 f. adamcıq, adamcığaz. MƏRDÜMƏK2 f. göz bəbəyi
f. 1) mərdimazar; 2) zalım, müstəbid
f. adamdanqaçan, adamayovuşmaz
f. adamyeyən, adam əti yeyən; m. qaniçən, zalım
f. insanlıq, adamlıq
f. camaatı qıran, adamları öldürən, insanları tələf edən
f. 1) adam yaşayan, insan sakin olan; 2) abad, şen
f. insan övladı, adam balası
MƏ’RƏKƏ f. 1) dava meydanı; 2) döyüş, dava; 3) qələbəlik, izdiham; 4) kampaniya; 5) küçə artistlərinin tamaşa göstərdikləri meydan; 6) qalmaqal, vur-h
ə. 1) tüklü, lələkli, qanadlı; 2) quş
ə. 1) xəstəlik, naxoşluq; 2) dərd, bəla
ə. və f. xəstəxana, müalicəxana
ə. xəstəliyə mənsub, azardan törəyən; patoloji
MƏRFU’ ə. 1) uca, yüksəlmiş; 2) aradan qaldırılmış; 3) ərəb qrammatikasında: adlıq halda olan
f. ölüm. Mərgi-müş bax mərgmüş
f. siçan və b. ziyanvericiləri qırmaq üçün zəhərli maddə; süleymani
f. 1) çayır; 2) çəmən
MƏRĞUB(Ə) ə. 1) rəğbət olunan, istənilən, sevilən; 2) hər kəs tərəfindən qəbul olunan, bəyənilən
f. çəmənlik, çəməngah // otluq, çayırlıq
ə. ərəblərdə: «xoş gəldin», türklərdə: «salam », azərbaycanlılarda: «əhsən, afərin»
ə. 1) keçid; 2) dərəcə, pillə; 3) bir hadisənin və ya işin gedişində ayrıca dövr; 4) mənzil, duracaq, istirahət yeri; 5) m
ə. 1) yaralı və ya ağrıyan yerə sürtülən dərman; 2) təsəlli olacaq səbəb, şey
ə. 1) rəhm etmə, acıma, yaxşılıq etmə; 2) lütf, şəfqət
ə. və f. 1) çox mərhəmətli, mərhəmətlə dolu; 2) çox mehriban, adəti mehribanlıq olan
ə. və f. mərhəm qoyan, əlac edən
ə. qorxulu, qorxunc
MƏRHUM(Ə) ə. rəhmətə getmiş, rəhmətlik, vəfat etmiş
ə. düçar, tutulmuş
MƏR’İ1 ə. bax məriyyə1. MƏR’İ2 ə. bax məriyyə2
ə. 1) inadcıl, tərs; 2) müti olmayan, sözə baxmayan; 3) şeytan, iblis; 4) çox nəhəng, azman
MƏ’RİFƏT ə. 1) bilik, elm; 2) hünər, məharət, ustalıq; 3) tanışlıq, dostcasına əlaqə
MƏ’RİFƏTAMİZ ə. və f. 1) elm və bilik öyrədən; 2) müəllim // ustad; 3) mürəbbi, tərbiyəçi
MƏ’RİFƏTPƏRVƏR ə. və f. mərifətli, mərifət sahibi
MƏR’İYYAT ə. «mər’i» c. gözlə görünən şeylər
MƏR’İYYƏ1 ə. gözlə görünən. MƏR’İYYƏ2 ə. riayət edilmiş, gözlənilmiş, nəzərə alınmış
MƏRİZ ə. 1) xəstə, naxoş; 2) əlil, şikəst. MƏ’RİZ ə. 1) bir şeyin göründüyü, zühur etdiyi, ərz olunduğu yer; 2) sərgi
ə. xəstə qadın
ə. və f. bax mərizxanə