ŞƏHAMƏT1 ə. 1) qoçaqlıq, igidlik, şücaət; 2) nəciblik. ŞƏHAMƏT2 ə. köklük, şişmanlıq
f. bax şəhpər
f. 1) qartal, tərlan; 2) m. igid, qəhrəman
ə. şan balı; yeyilən bal
ŞƏHDAB(Ə) ə. və f. bal şərbəti
ə. və f. dadı damağında qalmış
f. şahlar şahı (İran şahlarının titulu). Şəhənşəhi-şəhidan şəhidlərin padşahı (İmam Hüseyn nəzərdə tutulur)
ə. «şəhvət» c. şəhvətlər, ehtiraslar
ə. arzu olunan
ə. bir məslək, bir əqidə, bir din uğrunda həlak olan. Şəhidi-eşq eşq şəhidi
ə. 1) hönkür-hönkür ağlama; fəryad etmə; 2) xırıldama; 3) anqırma
ə. şöhrət qazanmış; məşhur
ŞƏHLA’ ə. ala (göz)
ə. ətin arasındakı yağ; piy
f. iri, zəhərli ilan
f. 1) musiqidə: muğam adı; 2) zərli ipək parça növü
ə. əsasən gecə işləyən inzibati idarə məmuru; darğa
f. quş lələyi
ŞƏHR1 ə. ay (təqvim vahidi). ŞƏHR2 f. 1) şəhər, iri yaşayış məntəqəsi; 2) ölkə, vilayət, məmləkət
ə. və f. şəhəri bəzəyən, şəhərə zinət verən
ə. şənlik, şadlıq
ŞƏHRİ1 ə. aya aid olan; aylıq. ŞƏHRİ2 f. şəhərə aid olan; şəhərli
ə. 1) şəhər ətrafındakı hasar; 2) vilayət, ölkə; 3) şəhər yeri; şəhər
f. hökmdar, padşah
f. hökmdarlıq, padşahlıq
f. 1) şahın atlı qvardiyası; 2) atlılar dəstəsi; 3) mahir minici
ə. 1) şəhvətə aid olan; 2) nəfsin istədiyi kimi
f. padşaha layiq; şahanə
ə. ehtiras, cinsi əlaqə meyli
ə. və f. şəhvət duyğularını hərəkətə gətirən
ə. və f. bax şəhvətpərəst
ə. və f. şəhvət düşkünü
f. padşah övladı
ə. insan, adam; fərd, nəfər
ə. bilavasitə özü, başqası olmadan
ŞƏXSİ(YYƏ) ə. şəxsə aid olan; fərdi
ə. 1) bir şəxsin əsas xüsusiyyətlərinin məcmusu; 2) insan, şəxs, sima
ə. arpa
ŞƏKƏR f. əsli sansk. bax şəkkər. ŞƏK(K)ƏR ə. 1) qənd tozu; 2) m. dadlı, ləzzətli
f. qənd suyu, şəkərli su; şərbət
f. şəkərlə qarışıq
f. bax şəkkərbar
f. şəkər ağızlı, şirin dilli
f. bax şəkkərəfşan
f. şirin danışan; söhbətcil
f. 1) şəkərçiçəyi; 2) m. gözəl danışan
f. 1) şirin yuxu, yuxusu şirin; 2) səhər yuxusu; 3) qəflət yuxusu
ŞƏKƏRXƏND(Ə) f. şirin gülüş, xoş təbəssüm