ə. və f. 1) cilalanmış, cilalı; 2) cila verən; cilalayan
ə. sel
SEYLAB(Ə) ə. və f. sel suyu; sel; sel kimi şiddətlə axan su
ə. 1) yerimə, yürüş, getmə, hərəkət; 2) səfər; 3) gəzmə, gəzinti; 4) baxma, seyr etmə, tamaşa etmə; 5) uzaqdan baxıb qarışmama
f. bax sirab
ə. 1) seyr etmə; gəzmə; 2) baxıb seyr etmə; tamaşa etmə; 3) bax seyrəngah
ə. və f. bax seyrgah
ə. və f. seyr yeri, gəzinti yeri, tamaşa yeri
ə. ad-san, şöhrət
SEYYİ(Ə)1 ə. pis
ə. «seyyiə» c. 1) pis işlər; qəbahətlər; 2) günahlar, təqsirlər
SEY(Y)İD ə. 1) ağa, cənab; 2) Məhəmməd peyğəmbərin nəslindən olan. Seyyidi-əşrəf şərəfli ağa; seyidi-kövneyn «iki dünyanın ağası» Məhəmməd peyğəmbərin
ə. və f. özünü seyidə oxşadan, yalançı seyid
ə. «bəşərin ağası» Məhəmməd peyğəmbərin epitetlərindən biri
ə. «insanların və cinlərin ağası» Məhəmməd peyğəmbərin adlarından biri
SEYYİ(Ə)1 ə. pis. SEYYİƏ2 ə. 1) pis iş; yamanlıq; 2) günah; 3) pis əməlin nəticəsi və ya cəzası olaraq çəkilən zəhmət, yaxud əziyyət
f. üç
ə. xoşbəxtlik, bəxtiyarlıq
ə. və f. bax səadətintisab
ə. və f. əziz və hörmətli adamın evi
ə. və f. bax səadətmənd
ə. və f. xoşbəxt, bəxtiyar
SƏB’ ə. 1) vəhşi heyvan; 2) şir, aslan. SƏ’B ə. 1) sərt; 2) çətin
ə. meh, yel
ə. gülsəba (çiçək)
ə. aşiq olma; aşiqlik, sevmə
ə. səhər
SƏBAHƏT1 ə. gözəllik, lətafət. SƏBAHƏT2 ə. üzmə; üzgüçülük
ə. «səbikə» c. bax səbayik
f. üçüncü dəfə, üç kərə
ə. işində, sözündə möhkəm olma, ilqarından dönməmə
ə. uşaqlıq dövrü; uşaqlıq
ə. «səbiyyə» c. həddi-büluğa çatmamış qız uşaqları
ə. metal parçaları
ə. söymə, söyüş
ə. şəhadət barmağı
ə. suda üzən, üzgüçü
SƏB’(Ə) ə. yeddi
ə. 1) bir şeyin, hadisənin baş verməsinə yol açan başqa hadisə, şərait; 2) bəhanə, əsas, dəlil
ə. səbəbə aid olan, səbəblə əlaqədar olan
ə. səbəb olma
ə. və f. səbəb olan (adam)
ə. 1) dərs, təlim; 2) məktəbə yenicə gəlmiş uşağa verilən ilk dərs; 3) yarışda birincilik; 4) yarışda verilən mükafat
ə. və f. dərs oxumağa yenicə başlayan; dərs oxuyan
ə. gözə pərdə gəlməsi (göz xəstəliyi)
SƏB’XAN ə. və f. Qur’anın yeddi hissəyə bölünmüş hissələrindən birini oxuyan
SƏBİ1 ə. məğlub olmuş düşməndən əsir tutulub qul kimi satılan adam. SƏBİ2 ə. 1) həddi-büluğa çatmamış oğlan uşağı; 2) gənc, cavan; 3) uşaq
ə. gözəl, şirin
ə. əridilib parça halında tökülmüş metal; külçə