f. adı pisliyə çıxmış, rüsvay olmuş, hörmətdən düşmüş
f. üzü çirkin; kifir
f. bax ziyvər
ZİYA’1 ə. işıq, aydınlıq, nur. ZİYA’2 ə. məhv olma, yox olma
ə. və f. işıq saçan, nur saçan; işıq
ə. 1) artıq, artırma; 2) artıq qalan; baqi; 3) lazım olandan çox; əlavə
ə. və f. nur saçan; işıqlı
ZİYADƏ(T) ə. 1) çox artıq; 2) üstün; 3) çox baha, lap baha; 4) gərəksiz, lüzumsuz
ə. və f. daha artıq, daha çox, həddindən artıq, fövqəladə çox
ə. və f. bax ziyapaş
ə. qonaqlıq
ZİYAN(A)VƏR, ZİYAN(Ə)VƏR f. ziyan verən, ziyan gətirən
f. ziyan vuran, zərər gətirən
ə. və f. işıq saçan, nur saçan; işıqlı
ə. və f. 1) işıq verən, işıq yayan, işıqlı; 2) m. elm və maarifə tərəfdar olan; ziyalı
ə. 1) birini görməyə getmə; 2) müqəddəs sayılan bir yerə getmə
ə. və f. ziyarət yeri; ziyarət olunan qəbir, pir, ocaq və s
ə. və f. öz işığı ilə yandıran, ziyasından od saçan
f. bəzək, zinət, süs
ə. bəzək, yaraşıq, süs
ə. və f. zinət verən, gözəlləşdirən, bəzəyən
ə. 1) qiyafə, xarici görünüş, zahiri görkəm; 2) geyim, paltar, kostyum; 3) forma; 4) dəb
f. və ə. «əz an cümlə» birləşməsinin ixtisar şəkli o cümlədən
f. bax zur1
f. bax zurən
f. əsasən ağırlıqqaldırma, güləş və s. ilə məşğul olmaq üçün yer
ə. 1) dinin qadağan etdiyi işlərdən və şeylərdən çəkinmə; 2) vaxtını ibadətə sərf etmə; tərki-dünyalıq // zahidlik
ə. «zahid» c. zahidlər
ə. İran əsatirində Dəmirçi Gavənin məğlub etdiyi zalım və qaniçən padşahın adından 1) m. çox gülən, güləyən adam; 2) m
ə. günorta
ə. 1) Karvanqıran, Venera (planet); 2) eşq ilahəsi
f. «zöhrə alınlı» m. gözəl, göyçək
ə. əsasən tənasül yolu ilə yoluxan (xəstəlik haqqında); dəri xəstəliyi
ZÖV’ ə. bax zu’
ZÖV’İ ə. bax zui
ə. 1) dad, ləzzət; 2) beş duyğudan biri olan dadbilmə duyğusu; 3) ləzzət alma, həzz alma; 4) əyləncə, kef; 5) həvəs
ə. və f. zövq gətirən; ürəkaçan
ə. və f. zövq artıran, kef verən; əyləncəli
ə. «zövq» c. t. 1) estetik zövq; 2) estetika
ə. və f. zövq sahibi; zövqlü, nəşəli
ZÖVQÜ SƏFA’ ə. zövq və səfa
ə. və f. zövq alan, həzz alan, ləzzət duyan
ə. qayıq. Zövrəqi-həyat «həyat qayığı» m. insan bədəni, insan vücudu
ZÖVZA’ ə. 1) məşəl; 2) çığır-bağır, hay-küy, səs-küy, küy-kələk
ZU’ ə. işıq, nur, aydınlıq
f. tez, tələsik