MƏNDİL₁

is. [ ər. ]
1. Cib dəsmalı, yaylıq.

Xətayini görcək xəta eylədim; Ləl, gövhər bir məndilə bükülmüş. Aşıq Valeh.

Cibindən bir məndil çıxarıb göz yaşlarını silir. H.Cavid.

2. məh. Ləçək.

Digər lüğətlərdə

MƏNDİL¹

[ər.] сущ. 1. ягълух (жибиндин); 2. нугъ. ягълух.
Tam oxu »
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti
MƏNDİL²

сущ. марк кутӀун тавун патал адан кӀаникай кутадай куьгьне векь.
Tam oxu »
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti
MƏNDİL

ə. yaylıq, kiçik dəsmal
Tam oxu »
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti
MƏNDİL

məndil bax dəsmal 1
Tam oxu »
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti
MƏNDİL

1 сущ. устар. 1. носовой платок 2. диал. косынка (треугольный платок) 2 сущ. прошлогоднее сено, подкладываемое под стог для его сохранности
Tam oxu »
Azərbaycanca-rusca lüğət
MƏNDİL

I (Quba) ləçək. – Ağız, məndilüvi bərk bağla, sürüşüb düşər II (Quba) taya vurarkən otun çürüməməsi üçün altdan qoyulan köhnə ot
Tam oxu »
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.
məndil

mendil
Tam oxu »
Azərbaycanca-türkcə lüğət
MƏNDİL₂

is. Tayanın çürüməməsi üçün altına qoyulan köhnə ot
Tam oxu »
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məndil

məndil
Tam oxu »
Azərbaycan Dilinin Orfoqrafiya Lüğəti