MAFAR

is. [ ər. ] İmkan, macal.
□ Mafar verməmək – tələsdirmək, macal verməmək.
[Faytonçu:] Adə, çöllü balası, ağzını açıb hara baxırsan, otur gedək, yoxsa vağzalın xəzpuşları mafar verməz, heybəni çiynindən, papağını başından elə çarpışdırar ki, sonra ağzın bir saat açılı qalar. Ə.Məmmədxanlı.

MAƏDA
MAFƏ

Digər lüğətlərdə