1. Aldanmış, zərər çəkmiş, uduzmuş, gözlədiyi şeydən əli çıxmış, məhrum olmuş.
Böyük özünü aldanmış saydığı kimi, Məhərrəm də özünü məğmun hesab edirdi.
□ Məğmun etmək (eləmək) – zərərə salmaq, aldatmaq, gözlədiyi şeydən məhrum etmək.
[Kərbəlayı Tapdıq] mənə kəbin kəsdi, hamısını içəri ötürdü, məni məğmun elədi.
Məğmun olmaq – aldanmaq, zərərə düşmək, uduzmaq, əli çıxmaq, gözlədiyi şeydən məhrum olmaq.
2. Aciz, bacarıqsız, əfəl, əlindən iş gəlməyən.
Bəhlul da kənd uşağı deyilmi? O da sənin kimi utancaq, məğmunun biri idi.
□ Məğmun etmək (eləmək) – aciz etmək; məhrum etmək, əlindən almaq.
Məni məğmun edib dövrü zamanım, nə edim? Hələ bir çet qəpiyə yoxdu gümanım, nə edim?
Amma bağçılıq məsələsi bu il bizi bir balaca məğmun elədi. “”.
// Heç bir şeyi olmayan, hər şeydən məhrum.
[Kəlbalı Mirzəyə:] Sənin arvadın vardır, bizim kimi məğmun deyilsən ki?