1. Ad.
Koroğlu namın götürən; Yurdunda son olan yoxdu. “”.
Qəm yemə, təxfif ver amalına; Az çəkər, heykəl yaparlar namına.
[Nümayəndə:] Torpaq komissarlığı namindən xəlayiqin səhhətinə bais olası bu suyun lentini kəsirəm.
□ Nam almaq (çıxarmaq) – şöhrət qazanmaq, məşhur olmaq, adı çıxmaq.
Qəflətdə yatıb, ad batırıb nam alırız biz; Başa yumruq zolladırız, kam alırsız biz.
2. Naminə şəklində tənt. – xatirinə, xatiri üçün, şərəfinə, uğrunda, …üçün. İnsan səadəti naminə quruculuq, yaradıcılıq uğrunda mübarizə.
– Bütün xalq … böyük məqsəd naminə çalışır.
Dağ əzəmətli tanklar düşmənə hücum edir; Qopur “ura” səsləri azad vətən naminə.