1. Nalayiq, yersiz, münasibətsiz.
Müdir cənablarına minnətdar olub, naqabil sözümdən üzr istəyirəm.
[Nənəqızın] dilinə naqabil kəlmə gəlməz, ağzından tikanlı söz çıxmazdı.
// İs. mənasında. Nalayiq, ləyaqətsiz adam; qanmaz.
Nə işim var, naqabilə söz deyəm, damağına ya dəyməyə, ya dəyə. ().
Əlli min suxtə, əlli min sail; Əlli min hoqqabazi-naqabil.
2. İmkansız, mümkün olmayan; çətin, mahal. O, naqabil bir işdir.
3. Əxz etməyə, götürməyə qabiliyyəti, istedadı olmayan; qeyri-qabil. Tərbiyəyə naqabil.