QOÇUBAZLIQ

is. köhn. Keçmişdə: varlıların qoçu saxlaması, qoçulara arxalanması.
// Qoçuluq etmə, qoçuluqla məşğul olma; xalqı tədhiş edib əziyyət vermə; qoçuların başlı-başınalığı.
// Dəstəbazlıq, zorakılıq, qolugüclülük.
Çar rejiminin zəhərli meyvələrindən biri də qoçubazlıqdır. A.Şaiq.
O zamanlar Bakıda və Bakının ətraf kəndlərində tapançabazlıq, qoçubazlıq mod olmuşdu. H.Sarabski.

QOÇU
QOÇULUQ

Digər lüğətlərdə