1. Bir şeyin qurtaran yeri; son, nəhayət, axır. Küçənin qurtaracağı.
– Meşənin qurtaracağına iki verst qalmış bir atlı, yaraqlı adam Cəfərin qabağını kəsdi.
Yuxarı bazarın qurtaracağında qarşı-qarşıya tikilmiş iki karvansara vardı ki, bunlara qoşa karvansara deyərdilər.
// Sif. mənasında. Son, axır.
Bəzən bizə elə gəlir ki, bir-iki kilometr qabaqda baş-başa verib dərənin üstünü almış, sıldırım qranit qayalardan o yana yol yoxdur, ora dərənin qurtaracaq nöqtəsidir.
2. Nəticə, aqibət, son. İşin qurtaracağı bəlli deyildir.