RÜBƏND

is. [ fars. ] köhn. Üz örtüyü (qadınlarda).
Məni qoca gördü, rübəndin açdı; Ala gözlərinə gözüm sataşdı. Aşıq Ələsgər.
Axırda Minnət xanım rübəndini açıb Mərcanın üzünə baxır. Ü.Hacıbəyov.

// məc. Təşbehlərdə: örtü, pərdə mənasında.
Rübənd tut üzə, dağlar; Gəlməsin gözə dağlar. (Bayatı).
Təbiət bürünür ağ rübəndinə; Dağların əhvalı pozulur yenə. S.Vurğun.
Yatağından dirçəlməmiş Şahtaxtı kəndi; Gərilmiş hər pəncərəyə uyqu rübəndi. M.Müşfiq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RÜBƏND RÜBƏND [Əbülhəsən bəy:] Hamının üzündə rübənd var (M.S.Ordubadi); BÜRQƏ (köhn.) Günəş camalından götür bürqəni; Xublar yaşınmaz divanələrdən (Q

Etimologiya

  • RÜBƏND Farsca rü (üz) və bənd (bağlı) sözlərindən əmələ gəlib, üz örtüyü deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
RÜBAİ
RÜBƏNDLİ

Digər lüğətlərdə