RÜBƏNDLİ

sif. Üzündə rübənd olan, üzünə rübənd taxmış. Rübəndli qadın.
– Minnət xanım üzü rübəndli gəlib ortada durur. Ü.Hacıbəyov.
Kənardakı hovuzun yanında … ağ rübəndli bir qadın durub, gözlərini məscidin qapılarına dikmişdi. Çəmənzəminli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RÜBƏNDLİ RÜBƏNDLİ Başı çarşablı, üzü rübəndli Xorasan arvadları., çörək tələb edirdilər (A.Şaiq); DUVAQLI Bir yandasa ağ eyvanlı təzə binalar; Ağ duvaqlı gəlin
RÜBƏND
RÜBLÜK

Digər lüğətlərdə