RƏFAQƏT

is. [ ər. ] Yoldaşlıq, dostluq.
Yox ikən sənlə bir rəfaqətimiz; Nərədəndir bu rütbə hörmətimiz?! M.Ə.Sabir.
Yoxdur insafü sədaqət bizdə; Nə də düz-doğru rəfaqət bizdə. A.Səhhət.

□ Rəfaqət etmək1) yoldaşlıq etmək.
[Xədicəyə] rəfaqət edəcəkdim. S.Hüseyn;

2) məc. həmişə bir yerdə olmaq, bərabər olmaq, müşayiət etmək.
RƏF₁
RƏFEDİCİ

Digər lüğətlərdə

гериатри́я грана́товый изничтожа́ть крема́ция лито́вец маркси́стский оплева́ть произво́льный пучо́чек ретира́дный склоня́емость тря́скость чашеви́дно эндохирурги́я взбу́чка ги́тлеровский конце́нтры малове́рный мо́щно светомузыка́льный хоро́ший knock out octavalent sales department unsurmountable